Yalnız insan

Yüksek bir yerden şehri izlediğinizde insanların bir yerlere yetişmeye çalıştığını görürsünüz. İstinasız herkes bir yerden başka bir yere ulaşma çabası içindedir. Kimisi acele içindedir, pek dikkat etmezler etraflarına. Kimisinin canı sıkkın. üzgün. neşelidir. Kiminin canı sıkkın, kimi ise düşüncelidir. Sokakta yürürken bütün farklılıklarına rağmen hepsinin tek bir ortak özelliği vardır. Herkes acele içindedir. İnsanların bir kısmi işlerine yetişmeye çalışırken başka bir bölümü çocuklarını okula götürmektedir. Bir diğer bölüm derse geç kalıyordur. Bazılarının ise hiç acelesi yoktur. Başı aşağıya eğik, ağır adımlarla yürümektedirler. Belki çok üzücü bir haber almış, belki sevdiklerinden ayrılmışlardır. Onlar yavaş yavaş yürürken aceleleri hayatadır. Herkesin acelesi vardır hayata. Herkes bir yere yetişmeye çalışır. Kimisi başka bir güne ulaşmaya çalışırken, kimisi ölüme yakınlaşmayı amaçlamaktadır. Herkesin acelesi vardır. Herkes koşar ve koşan herkes yakalamayı amaçladığı hayatı kaçırır.Kimse durup etrafına bakmaz, düşünmez sorgulamaz, Yanından geçip gittiği insan ne hissediyordur umursamaz. Yanından geçtiği ama görmediği insanın sorunların bir kaç kelime ile çözebilecekken gider o insanı dertleri ile baş başa bırakıp. Sonra kimse gülmez, gülen kimse olmayınca da yaşamın tadı kalmaz. İnsanlan yaşamı kovalamaktan vazgeçip ölümün sahteliklerinin peşine düşerler. Sonra mı herkes kaçırır hayatı. Herkes yitirir bu günü.

İnsanları izlerseniz eğer bir gün, herkesin bir hikayesi olduğunu fark edersin. Bazılarının hikayesi çok neşelidir, bazılarının ise çok üzücü. Bazıları hayatları boyunca çok mutlu olmuştur, bazılarının ise yüzleri hiç gülmemiştir.Siz başkalarının hayatlarını merak ederken bir anda kendinizi renkli bir televizyonun karşısında sahte hayatları izlerken bulursunuz gerçek hikayeleri olan insanlar yanınızdan geçip giderken...

Sahi siz hiç insanları izlediniz mi?