Hiç gelmediğim, hiç gitmediğim bir yer,
Uzaktan bile uzak,
Aramızdaki mesafeler ölçülemiyor artık,
Palyaço o cetvelle hesaplayamazsın benden ne kadar uzak olduğunu,
O giderken bütün yolları yıktı,
Yaktı bütün sayfaları,
Sahibine ulaşamayacak mektuplar kaldı bende,
Hayır efendim hala mektupları zarflara koymuyorum
Bu yüzden zaten yüreğimdeki donmuş alevler,
Bu sokağın ötekilerden bir farkı yok,
Aynı yalnızlık hakim soluduğum havaya,
Geçen gün bir kadınla karşılaştım,
Zehirden sözcükler dökülüyordu dudaklarından,
Bol renkli maskeler takmıştı hatırlıyorum,
Uzman bir katil gibi yavaşça işliyordu damarlarıma,
Palyaço bazen ölmek gerekir bu hayatta yeniden doğabilmek için,
Ben birden sonrasını saymayı bıraktım,
Efendim sayılar bile yalancı şimdi,
Toplamayı falan bırakalım artık, herkes umut hırsızı olma derdinde,
Karşına çıkan ilk yalnızlıktan sola dön,
Kırılan hayallerini bir köşeye bırak,
Onun kokusunu sil hafızandan, bir daha aynı olmayacak,
Kopar bütün papatyaları şimdi,
Dur ve bir şiir daha yaz geceye,
Gülümsemesini satır aralarına sakla soran olursa hayatımın anlamı dersin,
Gözlerini yıldızlara benzetme ama,
Bırak olduğu gibi kalsın herşey,
Dokunma yaralarıma, yangınlarıma,
Ötesinden geç hayatımın, ezme papatyaları,
Adını kimsenin bilmediği bir duygu var içimde,
Nereye dokunsam açıyor şiirlerim,
Hiç gitmediğim, hiç görmediğim bir yer,
Eski bir şarkının sonunda,
Biraz biraz herşeyden, sen çok uzaklarda
Geçen gece bir kadınla tanıştım,
Tırnakları yüreğimi parçalamak icin sabırsız,
Gözleri yalanlardan görünmez olmuş,
Teninde eski bir yalanın kokusu,
Yavaş yavas işliyor damarlarıma,
Akıyoruz boş sayfalardan aşağıya doğru,
Palyaço ne olur anla artık beni bak çok geç oldu,
Saat bilmem kaç, günlerden herhangi birisi,
Efendim ben bıraktım onsuz zamanlarda günleri saymayı,
Hepsi aynı ben, aynı onsuzluk, aynı şiir...