Galdor iyice sinirlenmişti. Orada bir sınır olduğunu çok iyi biliyordum eğer o sınırı aşarsam en iyi ihtimalle birkaç yumruk atardı bana. En kotu ihtimalin ne olduğunu düşünmek bile istemiyorum. Büyük ihtimalle beni handa baltası ile kovalardı ki bunun olmasını hiç istemiyordum. Bizde konuyu değiştirmeye karar verdik. Bu esnada içeriye bir tane ozan geldi ve "onları kötülerden nasıl kurtardığımızı" anlatan bir şarkı söylemeye başladı. Hayır herşey o kadar yeni olmuştu ki hangi ara bu şarkıyı yazdı anlayamadım hiç. Herhalde bir tane şarkısı vardı ve iki tane kelimeyi değiştirip yeni diye satıyordu insanlara. Neyse ki benim çok da umurumda değildi bu kimseninde ilgilendiğini sanmıyorum.
Hiçbir şeyi düşünmeden sadece doyasıya eğlendik orada. Aklımdan milyonlarca düşünce geçmiş olabilir ama çaktırma hiç zamanı değil. Az düşündüm dersem daha doğru olabilir elbette ama bunu bilmelerine hiç gerek yok. Garson kız Galdor'un ilgisizliğine daha fazla dayanamayıp diğer insanlarla ilgileniyordu. Hatta Galdor'a bakmıyordu bile. Yüzünün asıldığını görebiliyordum hatta sinirli bile olabilirdi. Galdor'a saldırmaz umarım dedim içimden. Aslında onu bir temiz dövse ne güzel gülerdik.
Ozan ikinci şarkısına geçtiği sırada şarkının Galdor ile alakalı olduğunu anladim. Yüce kahraman Galdor'u anlatıyordu şarkı ve Galdor'un yüzünde daha önce hiç görmediğimiz bir mutluluk vardı. Belki burada birkaç gün daha kalırdık. Bazen büyük hedefler için hayatımı harcadığımı düşünüyorum. Sana da oluyor mu böyle hep daha iyisine ulaşmak isterken elimde ne varsa onu kaybediyorum gibi oluyor. Evet, çok iğrenç bir durum bu ve hep eksiye düşüyorum bu. Aramızda kalsın ama sende benim gibisin bunu çok iyi biliyorum merak etme.
İnsanların tezahüratlarına dayanamayan Galdor ayağa kalktı ve insanları selamladı. Daha sonra ozanın yanina gidip bir seyler söyledi ve şarkıyı beraber söylemeye başladılar. Galdor'un sesi gerçekten çok kötüydü ama kimse bunu umursamadı. Şarkıyı söylerken arada boşluğa yumruklar atıyor ve böğürüyordu. İnsanlar ise deliye dönmüş gibiydiler. Eger Galdor o kadar iri olmasaydı kesinlikle onu omuzlarına alırlardı. Tabi bi denemeleri bolca kırık kemik ile son bulurdu.
Gerçekten çok eğleniyorduk. Yaşlı adamlardan birisi ayağa kalkıp Galdor'a sarıldı. Daha sonra başka insanlarda ona katıldı ve bir an için Galdor'u göremedik. Bizim ise gülmekten karnımıza ağrılar girmişti. Herkes mutluydu, herkes çok mutluydu. Ben ise mutluluğun anlardan ibaret olduğunu anlamıştım. Ben elimi masanın altına indirdiğim sırada Kylana ile göz göze geldik ve elimi tuttu. Teni o kadar yumuşaktı ki anlatamam. Sıcacıktı gözlerimin içine bakıp gülümsedi. O an için ne hissettiğimi bilmiyorum sanki içimde bir volkan patlamıştı bir anda. Düşünmemeliyim, düşünürsem olmaz, anı yaşamam gerekiyor. Neden hep boyle oluyor iç seslerim bir şeylerin eksik olduğunu söyleyip duruyor. Şu anda ne eksik olabilir ki hiç olmadığım kadar mutluyum, yanımda harika bir kız var, bir işaretimi bekliyor gibi. Eksik olan şey nedir? Hani anın tadını çıkaracaktım ben? Düşünmemeliyim.
İç seslerim hep kandırıldığımı söylediğim sırada ben çok büyük bir savaşın içindeydim. Bu savastan kurtulmam gerekiyordu benim. Kylana'ya doğru döndüm, gözlerinin içine baktım ve yanaklarından tuttum. Ona doğru eğilip dudaklarımı dudaklarına değdirdim. Gözlerimi kapattım ve kendimi kor alevlerin içine attım. Bu yangın çok başka bir şey. Kül olacağımı düşündüm. Dudaklarım onun dudaklarıyla her buluştuğu zaman ben nefes almayı bile unuttum. Herhalde içimdeki yangın bütün evreni kaplıyordu ve yangın her bir an daha da büyüyordu.
Bir an için Kylana kendini geriye doğru çekti ve bana baktı. Yüzünde o kadar güzel bir gülümseme vardı ki anlatamam sana. Gözleri şöminenin alevlerinde ışıl ışıldı. Bana "ne yaptığımı sordu neşeli bir şekilde" ve bende "çok uzun zaman once yapmam gereken bir şeyi yapıyorum" dedim.
Dudaklarımız tekrar birleştiği zaman handa büyük bir alkış duyuldu. Evet herkes bizi izliyordu ama bu benim umurumda bile değildi. Ben sadece yanmak istiyordum. Kül olmak ve onda kendimi bulmak istiyorum.