Beklemek bana acı veriyordu evet kendimi biraz düşünsem uzaklaşırdım ondan ama yapmıyordum. Onun yanında geçirdiğim her an daha fazla bağlanıyordum ona. Sanki o bir büyütülmüş gibi bağlıyordu beni kendisine. Aradığım her şey onda saklıydı sanki. Tırnaklarını daha az gösteriyordu bana bu bana güvendiğinin bir işaretiydi. Bazı zamanlar gözlerimin içine bakıyordu benim. Öyle uzun uzun bakıyordu ki bana o anlarda bütün düşüncelerimi okuduğunu hissediyordum. Şanslıydım ki ondan başka hiçbir şey düşünemiyordum ve o da bunu çok iyi biliyordu.
Hayallerimin bedene bürünmüş hali gibiydi. Defalarca kez onu çıkarmayı teklif ettim. Onun mutlu olması için ben kendimden vazgeçebilirim. Sanki gördüğüm, yaşadığım, bildiğim her şey yalanmış ve o benim karşılaştığım tek gerçekmiş gibi geliyordu. Arada gülümsüyordu bana, gülümsemesi o kadar güzeldi ki güzel kelimesinin sözlüklerdeki tüm karşılıklarını silip önüm adını yazmak istedim. Sanki onsuz yaşadığım her anı ona ulaşmak için yaşamıştım ben bu nedenle geçen günleri silip attım ben. Hayata ben onunla başlıyordum ben. Neler oluyordu bana hiç bu şekilde hissetmemiştim.
Onu ilk gördüğüm zaman kalbimin en derininde gizli, saklı, kilitli bir odaya geçmişti. Oraya girebilen başka birisi olmamıştı şimdiye kadar. Bunu nasıl başardığını bilmiyordum ben. Kesinlikle büyücü olmalıydı o, düşünsene kapısı böle olmayan bir odaya kolayca girebiliyordu ve bunu nasıl yaptığına dair hiçbir fikri yoktu onun. Onun bir adım uzağında olsam bile o bir adımı atamayacağımı çok iyi biliyordum bana izin vermeyecekti. Oysa ben 15 trilyon milyar 3 yıl boyunca sarılmak istiyordum. Onun yanı cenneti benim için ve ben cennetime bir türlü ulaşamıyordum.
Bir gün bana benimle çok uzaklara gitmek istediğini söyledi. O an imkanım olsaydı onunla Jüpiter'e bile giderdim. Hadi gidelim dedim ona, yepyeni bir hayat kurardık onunla. Yeşilliklerin, rengarenk çiçeklerin içinde yaşardık. Tam da istediğim şeydi bu o da benim kararlı duruşumu görmüş olmalı ki bu isteğinden vaz geçti. Sonra beni yine çukurun dışına gönderdi ama ben gitmedim. Ben hep yanında kalacağım dedim ona. Bunu söyleyeceğimi çok iyi biliyordu ve beni hala sanıyordu. Ben senin yanına gelebilmek için çöllerden geçtim, buzullarda dondum dedim ona. Gülümsedi bana, gülümsemesi o kadar güzeldi ki bir daha sevdim onu.
İçimde öyle büyük bir yangın vardı ki neyim var neyim yoksa kül oluyordu. Alevler bütün bir şehri ele geçirmişti, koca bir şehir aşk ateşiyle yanıyordu. Belki de bu yangına girmekten çekiyordu, belki kaybettiği duygularının geri gelmesinden korkuyordu belki de geçmişte hissettiği her şeyin yalandan ibaret olmasından korkuyordu. Böyle olması lazımdı çünkü benden aynı şeyi hissediyordum ama ben korkmuyor ve aşkın alevlerinin beni kaplamasını istiyordum. Ben yanmak istiyordum onunla. Beni istediğin gibi öldürebilirsin dedim ona gülümsedi. O gülümsediği zaman çukurun içi bir anda yeşilliklerle doldu. Ben onunla yeniden doğuyordum, kendimi yeniden buluyordum.
Başka bir gün sarıldı bana kollarım onun zayıf bedenini sıkıca sardı. Teninin kokusunu ciğerlerime doldurdum, o kokuyu hiç bir zaman unutmak istemiyordum. Altın harflerle kazıdım onun adını zihnime. Kollarımın arasındayken onun içindeki, kimseye göstermediği o çocuğa sarıldım ben. Onu daha fazla sevdim o an, o çocuğu korumak için her şeyi yapabilirdim. Gözlerimizi kapattık ve bir anlığına dudaklarımız birbiriyle buluştu. İçimdeki yangın o kadar büyüdü ki bütün bir galaksi alevler içinde kaldı o an. Sadece bir anlığına ben her şeyden uzaklaştım, o bütün bedenimi, zihnimi, kalbimi kapladı. Sadece bir an kadar sürdü bunların hepsi. O bir anda ben yaşadığımı anladım. O cennete açılan bir kapıydı ve beni tekrardan kovdu oradan. Bir an evrenin en uzak köşesine kadar gitmişken bir anda cehennemin dibine kadar düştüm o an. Seni 15 trilyar, milyar, yıl boyunca bekledim dedim ona bana gelmeni bir okadar daha bekleyeceğim diye ekledim ve gülümsedi. O gülümsediği zaman ben acı hissetmedim. Yüreğimin bütün kemikleri kırılmış olsa hiçbir acı hissetmedim ben sadece hep yanında kalacağım dedim ona.
Devamı gelecek