Galdor ile konuştuktan sonra Lucian ve Hayal bir süre boyunca bakıştılar. Daha sonra gülümsemeye başladılar. Masal dünyası ne kadar kötü olabilir diye düşündü Lucian. En fazla birkaç tane cadı vardır orada en azından belki birazkaç tane daha masalsı kötülük de olabilir elbette bir yerlerde ejderhalar da kesinlikle vardır. Siyahlı adamlar ve katiller olsa bile önemli değildi onun için. Onun için önemli olan tek şey yanındaydı ve kalanının hiçbir önemi yoktu. Yapabilse Hayal için dünyayı tersine çevirebilirdi, yakabilirdi, yıkabilirdi önüne çıkan her şeyi. Ejderhalar biraz sorun çıkarabilirlerdi ama onları da aşacağına inanıyordu.
Kapıdan geçtikleri zaman bir anda kendileri muhteşem bir görüntünün tam ortasında bulmuşlardı. Usta bir ressamın ellerinden çıkmış bir resim gibi harika bir görüntü ile karşı karşıyaydılar. Pastel renkler her yerdeydi. Mavi bir gözyüzü önlerinde uzanıyordu. Karşılarında küçük bir tepe vardı ve yerler açık yeşil çimlerle kaplanmıştı. Belirli aralıklarla büyük yapraklı kırmızı ağaçların yanında küçük yapraklı yeşil ağaçlarda bulunuyordu. Ayrıca ince yapraklı sarı ağaçlar aralara serpilmişti.
Ancak bunların hiçbirisi orasının gördüğü en güzel yer olmasının sebebi değildi. Luciana göre orasının güzelliği çiçeklerden kaynaklanıyordu. Her yerde her renkte sayısız çiçek vardı ve çiçekler muhteşem bir kokuyu etrafa yayıyordu.
"Hayal biz burada kalsak ne olur. Şuraya bak muhteşem gerçekten."
Lucian konuşmasını bitirdiği zaman cevabını duymak ve etrafındaki renklerin gözlerindeki yansımasını görmek için Hayal'i aradı ancak onu göremiyordu. Bir an için bir panik dalgası Lucian'ın bedenine çarptı. Kapıdan onunla beraber geçmişti hemen yanındaydı. Sadece bir an için etrafı seyre daldığı sırada Hayal kaybolmuştu.
Kendi etrafında dönerek onu aradı ancak bu hiçbir işe yaramadı. Yüksek sesle "Hayalll" diye bağırarak kendi etrafında dönmeye devam etti ama o yine de yoktu. Bir süre daha bağırmaya ve kendi etrafında dönmeye devam ettikten sonra durdu ve düşündü. Bu işin içinde mutlaka bir şey olmalıydı. Ona kalsa her türlü zorluğun üstesiden gelebilirdi ancak şimdi onu kaybetmek ince uçlu bir hançer gibi yüreğini parçalıyordu. Hele onu daha yeni bulmuşken.
"Onu kaybedemem, onu kaybetmek ölüm gibi, sonsuz bir acı okyanusunda boğulmak gibi. Ne olduğunu anlam gerekiyor benim. Burasının zor olacağını söylemişti Galdor ama bu kadar zor olabileceğini tahmin etmemiştim. İlk olarak neden yanımda olmadığını bulmam gerekiyor benim. Sonra onu bulmalıyım sonra ejderhala. Tamam bunları yapabilirim ama ya yapamazsam? Gömerim kendimi o zaman şuradaki pembe toprağa. Toprak neden pembe ki? Saçmalıyorum beynim benimle oyun oynamaya çalışıyor ona izin veremem. Eğer beynimin içindeki o pis sesi dinlersem onu bulmayı asla başaramam. Şimdi burada neler olduğunu bilen birileri olması gerek. Onlar bana aradığım cevapları verebilir."
" Hayır etrafta hiçbir şehir, koy, kasaba, mahalle yok. Ev bile yok hatta. Kendime bir yön belirlemeliyim. Mesela şurası kuzey olsun onun tam karşısı da batı olsun. Demek ki burası doğu ve ben doğuya doğru gideceğim. Artık nerede olduğumu bildiğime göre kayıp olmuş sayılmam."
Lucian hızlı adımlarla batı yönüne doğru ilerlemeye devam ettiği sırada kendisi ile konuşmaya devam ediyordu."Bak şimdi kendim buradan bir an önce çıkmam gerekiyor benim ve onu bulmalıyım. Belki de o benim yanımda ama birbirimizi göremiyoruz. Acaba bu düşüncem doğruysa onu nasıl görebilirim ben? Yine sorular ve sorular ben sorulardan nefret ediyorum biliyor musun? Çünkü soruların cevapları asla olmuyor. Bu yüzden başka soru yok harekete geçme zamanı şimdi."
Lucian biraz daha devam ettiği sırada etrafındaki değişimleri fark etmemişti. Önce renkler siliklesmişti ardından çiçekler kaybolmuştu sonra ağaçlar ve çimenler onu takip etmişti. Lucian etrafındaki değişimleri fark ettiği sırada etrafında hiçbir şey olmadığıni gördü. Siyah beyaz bir çöldeydi sanki.
"Demek ki o gördüklerim gerçek değildi. Hepsi bir yalandı demek ki masal dünyası bile yalan söylüyor demek ki masallar artık yalanla dolu. Hayal'i bulmam gerekiyor başı belada olabilir."