Yalnızlık kalem yıkıldıktan sonra bir kaç saat geçti,
Yerinde sayan zaman bir anda hızlandı,
Bir anda çiçekler açtı, bahar geldi,
3 cemre düştü şiirlerime,
Baharın habercisi oldu gelişin,
Bir kaç saati seninle geçen bir ömür diye işledim takvimlere,
Elini tuttum bir denizin kıyısında,
Gözlerine baktığım zaman aydınlandı karanlık odam,
Kaldırdım tüm kilitlerini kalbimin,
Tüm duvarlarını yıktım odacıkların,
Şiirlerle süsledim yürüdüğün yolları,
5000 yılı geride bıraktım,
Seni beklediğim sokaklar seni bulduğum sokaklar oldu,
Güller büyüdü kelimelerin arasında,
Anlatılan masallar gerçek oldu gelişinle,
Sana sarıldığım zaman tüm hücrelerim oldun,
Kovdum tüm kötülükleri, tüm yalanları,
Duvarları gözlerinin rengine boyadım,
Senin gibi koktu esen rüzgarlar,
Elini tuttuğum zaman anladım ben hayatı,
Kaybettiğim kendimi sende buldum,
Seni sevdiğim zaman gördüm geçmişin boşluğunu,
Sen geldin ve aşktan yazdım tüm şiirleri,
Gözlerinde yıldızları saklıyordun sen,
Bu yüzden seni görmediğim zamanlar hep karanlıktı,
Bitmeyen bir gece son buldu gelişinle,
Kollarımı beline doladım, sen doldu ciğerlerim,
Çıkmaz sokakları, yıkılmış köprüleri tekrar yaptım,
Şiirlerim kadar sevdim seni,
Kelimeleri iz birleşti, dudaklarımız birleşti,
Ben birin yalnızlık olmadığını anladım,
Aşk gibi olduk biz seninle ve hayatı seni tekrar görmek için yaşamaya başladım,
Gel buluşalım başka bir şiirde aşktan yapılsın tüm cümleler...
Cece