Ben zamanın neresindeyim bilmiyorum,
Bu kaçıncı yalnızlık?
Kaçıncı kırığı kalbimin?
Kaç deprem daha görecek bu yürek?
Kaç şehir daha sular altına gömülecek?
Bilinmezlikle dolu bir hayatın tam merkezindeyim,
Parçalanmış yollardan geçiyor her çukura düşüyorum,
Düşmeyi öğrenmek gerekirmiş, tekrar ayağa kalkip tekrar düşmek,
Kural kitapları yalan söylüyor, cimentosu yalan olan evler yapıyoruz,
Seni beklediğim yollar, seni beklediğim duraklar var,
Adını kazıdığım satırlar, sayfalar var,
Ben yazıyorum sen görmüyorsun,
Kelimelerde arıyorum gözlerini,
Sen gözlerinde yıldızları saklıyorsun,
Karanlık benim en yakın dostum oluyor,
Seni anlatsın diye yazdığım satırları yırtıp atıyorum,
Eksik şiirler kalıyor geriye, eksik bentleri atıyorum uzaklara,
Boş bir tren yolu, boş bir durak,
Gelenlerde yok gidenlerde,
Ben yolumu cümlelerde arıyorum,
Satır aralarında kocaman uçurumlar,
Kelimelerden yaptığım köprüler yıkılıyor,
Ben yıkılmasını izliyorum hayatın, yüreğim sular altında,
Karaya vuran gemiler var, umutlarım suyun derinliklerinde,
Ben nefes alamıyorum artık,
Ektigim çiçekler o an soluyor, umutlarım yeşermiyor artık,
Sense bir kelime uzakta bekliyorsun biliyorum,
Kelimelerin birleşemediği yerde ben seni arıyorum,
Ah gözlerin olmadan ben bulamam yolumu,
Gülüşün olmadan nasıl erir kalbimin buzulları?
Zaman neden durdu? Kaçıncı sensizlik canımı alacak bilmiyorum,
Her başlangıç bir son gibi ve her son başladığım yer gibi,
Sen gelmezsen eksik kalıyorum, bölüne bölüne bitiyorum,
Sana diye başlayan şiirlerde bitiyor, ben tırnaklarımla kazıyorum düşlerimin mezarını,
Yağmur yağıyor, şiir akıyor gözlerinden ,
Sen gelmiyorsun ben sana dair umutlarla süslüyorum yalnızlığımı...
