İlk karşılaştıkları çocuk onların yanına geldi ve "Çok az zaman kaldı. Şimdi senden bir şey isteyeceğim. Yapabilmen durumunda bizim için harika olacak bu."
"Söylemen yeterli o şey her ne ise onu yapabilmek için her şeyi yaparım."
"İşte bunu duymak harika, dondurma kadar harika inan bana. Neyse konudan sapıyorum hemen geri döneyim konumuza bunu son zamanlarda çok sık yapıyorum ben. Şimdi senin bir cihaz yaptık. Bu cihazla tüm gezegendeki herkesin zihnine girebileceğini tahmin ediyoruz. Tabi cihaz çalışırsa şey daha önce bir kaç kere patladı da ama önemli patlamalar değildir ufak bir yangın falan çıktı ama onu da söndürdük hemencecik. Arkadaşımız sağ olsun yağmuru kontrol edebiliyor da işte her yer biraz ıslandı neyse."
"Hadi yapalım."
Çocuğu takip etmeye başladılar. Bir masanın önünde durdular daha sonra.
"Şimdi buraya oturmanı istiyorum. Daha sonra bunu kafana takacağız daha sonra güçlerini arttırabilmek için bu iğneden yapacağız ama merak etme fazla acımayacak. Sonrasında ise herkesin zihnine gireceksin ve onlara güzel şeyler söyleceksin mesela "Binlerce yıldır süren eziyet sona eriyor artık. Sistemi bu gün yok edeceğiz ve artık kendi kendimizi yöneteceğiz. Herkes istediği kadar dondurma yiyebilecek" gibi şeyler söyleyeceksin.
"Hiç sorun değil merak etme" dedi erkek ve masanın hemen yanındaki koltuğa oturdu. Çocuk ise masanın üzerinde duran her yerine kablolar bağlı olan başlığı erkeğin kafasına taktı.
"Şimdi bu alet şu şekilde çalışıyor. Senin gücünü çok daha geniş bir alana yaymanı sağlıyor. Bu esnada kolunu aç küçük bir iğne yapacağız sadece sadece acımayacak." dedi çocuk bu esnada erkek kolunu açtı.
Çocuk ise konuşmaya devam ediyordu "Bak dediğim gibi hiçbir şey hissetmedin. Ben iğneleri hiç sevmem ama buraya gelmeden önce hepimiz o iğnelerden olduk malum çok güçlü olmamız gerekiyor. Bu makine sayesinde senin gücünü elektrik enerjisine çevireceğiz ve onun gittiği her yere yani gezegenin tamamına ulaştıracağız. Şimdi gözlerini kapat ve ne söyleyeceğini düşün.
Erkek çocuğun dediklerini yaptı ve bir süre sonra çocuk makineyi çalıştırdı. Erkek zihninin genişlediğini hissetti. Sanki herkes zihninin içinde hareket ediyordu. Bir an için onların düşünceleri dolaştı zihninin içinde. Büyük bir karmaşanın bir parçasıydı artık ve o karışıklık içinde hiçbir şey yapamayacağını düşündü. Bu sebeple tüm düşünceleri bırakıp onların arasında yükselmeye başladı. Artık tüm sesler susmuştu ve o hepsine ulaşabileceği bir noktada duruyordu.
"Çocuk biz hazırız. Konuşmanı yap." dediğinde erkek derin bir nefes aldı ve daha önce uzaktan gördüğü zihinlerin hepsine aynı anda girdi ve konuşmaya başladı.
"Öncelikle bizimle birlikte yürüdüğünüz için teşekkür ederim. Siz olmasaydınız hiçbir zaman başamazdık. Bu gün 3 bin yıldır devam edecek zulmü sonlandıracağız. Bizden çalışan herşeyi, duygularamızı, özgürlüğümüzü ve akşı geri alacağız sistemin zalimliğinden. Bizim tekrardan doğuşumuz olacak bu gün, artık hepimizin numaraları değil isimleri olacak. Geleceği aydınlatmak için bu yola çıktık, geleceğe umutla bakmaktı tek amacımız ve artık kendi kendimizi yönetmenin zamanı geldi."
Erkek konuştukça zihnine girdiği herkesin içindeki heyecanı hissedebiliyordu. Bir an için haykırmaya başladıklarında sağır olacağından korktu. "Şimdi hepimiz sistemin merkezlerine doğru yürüyeceğiz ve onu yok etmeden geri gelmeyeceğiz. Şimdi dışarıya çıkın ve sistemi hep beraber yok edelim."
Erkek konuşmasını bitirdiği zaman gözlerini açtı ve hemen ardından çocuk kafasındaki başlığı çıkarttı. Bir anda herkesin zihnindeyken normale dönmek onu oldukça sarsmıştı. Kendine gelmesi için birkaç an geçti ve ilk olarak kızın gözlerine baktı. Ağzından "Herkesin zihnine girmeyi başardım. İnanılmazdı sanki heryerde ben vardım." desede aslında sayısız zihnin arasında kızın zihnini fark edebiliyor olmasıydı.
"Hadi şimdi çıkın ve sistemin merkezine doğru ilerlemeye başlayın. Unutmayın herkes orada olacak." dedi çocuk ve erkek ile kız odadan dışarıya çıkmaya başladı.