Bütün o hengamenin ortasında sessizliği bölen şapkalı adam olmuştu. "Bize katıldığınız için çok mutluyum. Bunun için arkadaşlarıma ayrıca teşekkür ederim. Bizim hakkımızda bilginiz vardır büyük ihtimalle. Biz aşkın koruyucularıyız ve şu anki duygusuz, anlamsız sistemden rahatsızız. Bundan binlerce yıl öncesi gibi olabilmek için uğraşıyoruz. Elbette sizin varlığınız bize çok büyük bir güç ve mutluluk verecek. Hoşgeldiniz hepiniz."
Daha sonra şapkalı adam plancıya baktı ve çocukları işaret etti. Çocuklarla o ilgilenecekti. Erkeği ve kızı ise eliyle yanına çağırdı ve yerde yatan siyahlı adama doğru döndü. Erkek ne yapması gerektiğini anlamıştı şapkalı adam siyahlı adam ile konuşurken o onun sizninde dolaşacaktı. Kız ise her ihtimale karşın yanlarında bulunacaktı.
İlk konuşan şapkalı adam olmuştu "Neler oluyor burda?"
Erkek her ne kadar konuşmaya yeltendiyse de siyahlı adam onun sözünü böldü. Çok karışık bir durum bu sadece şunu söyleyebilirim ki sizin varlığınızı çok uzun zamandır biliyordum ve size katılmak için fırsat kolluyordum. Siyahlıları bilirsiniz gizli hiçbir şey yapılamaz. Bu nedenle hep bekledim doğru zamanı. Bu esnada siyahlı adamların arasında ilerledim, yükseldim."
Şapkalı adam bir an için erkeğe baktı ve erkek bu bakışa başını evet anlamında hafifçe eğerek karşılık verdi. Bu karşılığın üzerine şapkalı adam konuşmaya başladı "Anlattıkların çok olası görünmüyor ama sana inanmak istiyorum. Bunca yıl nasıl gizli kaldın bilmiyorum ama bunu yapman güzel oldu." Tam bu esnada erkek siyahlı adamın zihninde dolaşmaya devam ediyordu ve gizli kalmaya çalışmanın onun için ne kadar zor olduğunu gördü ve şapkalı adamın kulağına doğru eğilip "doğru söylüyor." dedi.
Şapkalı adam bu durumdan memnun gibi gözükse de bir taraftan neler düşündüğünü kimse bilmiyordu. Kızın tahminine göre siyahlıya güvenmesi kolay olmayacaktı. Bir taraftan da kurtulan çocukların yüzündeki endişeyle karışık gülümseme görülmeye değerdi.
Şapkalı adam tekrardan konuşmaya başladığı zaman bu sefer sesi biraz daha yüksekti "Şimdi hep beraber daha güvenli bir yere gidiyoruz." Cümlesini bitirdikten sonra sizinle biraz sohbet ettikten sonra sizi güvende olacağınız bir yere götüreceğim ve orada çok rahat edeceksiniz."
Şapkalı adam konuşmayı bitirdikten sonra geldikleri kapıdan geri döndüler ve tekrardan içi dışından daha büyük olan odadaydılar. Şapkalı adam çocukları erkek ve kızla birlikte bir odaya götürürlerken siyahlı adamı da yanlarından ayırmadı. Geriye kalanlar ise ne yapacaklarını biliyorlarmış gibi onlardan uzaklaştı.
Daha önce gittiklerinden daha büyük bir odaya girdikleri zaman şaşırdılar. Daha şaşırtıcı olanı ise odada herkese yetecek kadar koltuk bulunmasıydı. Herkes oturduktan sonra şapkalı adam tekrardan konuşmaya başladı "Tekrardan hoşgeldiniz aramıza. Sizinle birlikte çok güzel vakit geçireceğimizi düşünüyorum. Sizi götüreceğimiz yerde sizin gibi başkaları da olacak ve onlarla çok güzel zaman geçireceksiniz."
Çocuklar şapkalı adam konuşurken birbirlerine baktılar ve kaçışı organize eden çocuk sözü aldı. Sarı, orta uzunlukta saçları vardı. Tahmini olarak 12 veya 13 yaşındaydı. "Teşekkür ederiz. Bizim için yaptıklarınızı asla unutmayacağız. Bundan sonra sizin için elimizden gelen herşeyi yapacağız. Şimdi nereye gidiyoruz?"
"Gördüğüm kadarıyla heyecanlısınız. Buna hakkınızda var elbette. Bu odadan çıkın ve dışarıda sizi bekleyen siyahlı kızı takip edin. Merak etmeyin o da bizimle birlikte ve sizi diğer çocukların yanına götürecek. Bende işlerimi halletikten sonra yanınıza geleceğim ve sizin ne yapmamız gerekiyorsa yapacağız. Şimdilik görüşmek üzere"
Çocuklar şapkalıa adamın dediği gibi yapıp kapıdan dışarıya çıktılar ve siyahlı kız onları dışarıya çıkarttı. Onlar gittikten sonra şapkalı adam kapıyı tekrardan kapattı ve içeride sadece erkek, kız, şapkalı adam ve siyahlı adam kaldı. En önemli konuşma vakti gelmişti ve erkek konuşmaya başlamadan önceki anlarda siyahlı adamın zihnine girmek için hazırda bekledi.
Kimseye konuşma fırsatı vermeden ilk konuşan siyahlı adam olmuştu "Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Bunun benim için ne kadar önemli olduğunu anlatamam. İzninizle size hikayemi anlatayım. Bundan yıllar önce önemsiz görevler yapıyordum. Bir gün bize bir yere baskın yapmamız gerektiği söylendi. Amacımız bir tane kadını yakalayıp sorgulamaktı. Kim olduğunu bilmiyordum bile. Operasyonu yaptık kadın haricindeki herkesi öldürdük. Daha sonra kadını yakalayıp onu sorgu odasına götürdük. Onu gördüğüm an nefes alamadığımı söyleyebilirim. Neden böyle olduğumu anlamamıştım ama onu sorguladığımız günler boyunca aynı şekilde hissettim. Çektiği her acının binlerce katını sanki ben hissediyordum. Sonra ondan alınacak başka bir bilgi olmadığı zaman onu öldürdüler."
"Sen düşüncelerimi okuyabiliyorsun. Ne düşündüğünü söyle!"
"Doğru söylüyor, kızın yüzünü bile gördüm. Kızıl saçlarını gördüm, teniniz beyazlığını. Bir an için kızla başbaşa kalmışlar ve aralarında bir konuşma geçti. O kıza hissettiklerini anlatmış ama kız ona orada öldürüleceğini ve onu kurtaramayacağını söyledi. Kız son olarak gizli kalmasını ve Aşkın Koruyucularını bulmasını söyledi. Anlattıklarından çok daha fazlası var ama söylediği her kelime doğru."
"Bana güvenmenin zor olduğunu biliyorum ama söylediklerimizin doğruluğunu kanıtlamak için her şeyi yapacağım. İstediğiniz tüm soruları sorun bana, hepsine cevap vereceğim."
"Söylediklerin bana gerçek gibi geldi. Yıllarca içinde tuttuğun duygular seni onlara karşı korumuş anladığım kadarıyla. Sana herşeyi anlatacağım ve almak istediğin intikamı almana yardımcı olacağım. Şimdi biraz dinlensek iyi olur, yarın daha detaylı olarak hepsini konuşuruz ve aramıza hoş geldin İntikam. Artık ismin bu olacak senin. Şimdi dinlenelim biraz."
Hep beraber odadan çıktılar ve odalara dağıldılar. İntikamın gözündeki ifadenin anlatılması oldukça zordu. Sanki kendini bulmuş gibiydi sanki aradığı herşeye ulaşmış gibi.