...

Bugün yaklaşık olarak 5 günün ardından bloguma girebildim nasıl bir mutluluk anlatamam. Tabi bu sözde mutluluğu bloguma giremediğim, yazamadığım, kısıtlandığım ve kendi içimde sıkışıp kaldığım 5 günü anlatmadan anlatmam mümkün değil. Evet bloguma girebildim ama yazacak onca şey varken size sansürden bahsediyorum burda. Bileklerimin kesilmiş, ses tellerimin koparılmış gibi hissetmemden bahsediyorum burada ve oysa ben, biz hiç bir şey yapmamıştık. Şimdi 5 günden sonra bloguma girebildiğim bir kaç satır yazabildiğim için mutlu hissediyorum kendi ama bu mutluluk öyle buruk ki, ne anlatsam boş. Yazılmayan yazılara mı üzüleyim, bu geçen zamanda bu anlamsız yasakların etkilerine mi? Bu anlamsız yasaklar uğruna binlerce masum insanın çektilerine mi üzülsem bilemiyorum. En iyisi ben her şeye sebep olanlara üzüleyim eh kolay değil bunca insanın nefesini enselerinde hissetmek.

Evet bloguma girebildim bugün, mutluyum!!