...

Uzun zaman oldu farkındayım ama garip bir biçimde yazabilecek gibi hissetmiyorum kendimi. Niye bu şekilde oldum bilmiyorum aslında hayatım oldukça güzel gidiyor, keyfim yerinde. Binbir farklı duyguyu aynı anda hissedebiliyorum ki bu durumumdan bile yüzlerce farklı hikaye yazabilirim. Hatta öyle hisler var ki içimde birini anlatmak için romanlar yazmalıyım sanki ama bir şey yazamıyorum. Daha doğrusu yazacak güçte hissetmiyorum kendimi. Belirli aralıklarla olur bende bu bir sebebi duygularımın çok yoğun olması olabilir veya bilinçaltımın derinliklerinde birşeyler var ve onlarla yüzleşmek istemiyorum yine aynı bilinçaltımda. Belki aklımın bir köşesinde yeni kitabımın kurgusu sürekli dolandığı için yazmak istemiyorumdur. Biraz rahatsız ediyor aslında beni biriken bir sürü yazı var ve ne zaman bloga baksam önümde birikmiş kurguları görüyorum. Biraz da dağınığım sanırım, aynı anda bir çok şey düşünüyorum ve bunların hepsi birleşince ortaya yazılar çıkmıyor. Bunları anlatıyorum çünkü size karşı sorumlu hissediyorum kendimi ve bu da bir türlü "yazsana Oğuz" baskısına dönüşüyor.

Belki blogumda yazmaya başladığım ama bitiremediğim yazılarımı "taslaklar" başlığı ile yayınlarım. Karalamalarımı paylaşmış gibi olurum. Aslında ben ne olduğunu biliyorum; gerçekliği o kadar çok sorguladım ki artık her yazımı o sorgular çerçevesinde yazmak istiyorum. Böyle olunca da farkındalığımı nasıl aktarabileceğimi bulamıyorum pek. Anlayacağınız biraz şekilsel takıntım var, biraz karmaşıklığım ve kendime bile tam anlamıyla itiraf edemediğim duygularım. Bunların hepsi birleşince de ortaya az yazma gibi durum ortaya çıkıyor. Aslında bir kaç yazı önce sizlere anlatmıştım "gerçeklik sorguları veya hikayeler" şeklinde bile olsa da.

Kısa bir özür yazısı gibi oldu farkındayım ama en kısa zamanda tekrardan devam edeceğim. Aslında ben bu kadar mutlu olmaya alışık değilim ondan oluyor hep. Bünye uyum sağlayamıyor tabi, sorun yok elbet alışacağım bu duruma da. Kendinize dikkat edin dostlar, sevgiyle kalın. =) Biliyorum ben kalacağım ;))