...

Bazen tek kelimeyi, tek bir cümleyi yanlış yazarsam bütün bir hikayenin değişeceğini düşünüyorum. Tek bir cümle ile bir öykü karakterimin hayatını mahvedebileceğim aklıma geliyor. Sonra hiçbir şey yazamaz hale geliyorum. Bazı zamanlarda ise karakterlerimin üstüme doğru geldiğini hissediyorum. "Neden bize mutlu bir hayat vermiyorsun?" diye hep beni suçluyorlar. Ben sadece yaşadıklarınızı anlatıyorum, en ufak bir değişiklik yapacak gücüm olsaydı önce kendimden başlardım diyorum cevap olarak. Anlamıyorlar ama beni bazen ben hikayeyi bitirdikten sonra günlerce gecelerce ağlıyorlar. Yaşananları değiştiremiyorum bunu anlamıyorlar, kimse anlamıyor. Ben onları mutlu bir hayat ile birliket betimlesem, inanın bu hiçbir şeyi değiştiremeyecek. Yalan hikayeler anlatan yalancının biri olacağım bende. Öykü karakterlerim anlamıyorlar beni, hiç bir zaman da anlamayacaklar.