Bahar geliyor sonunda. Benim isteğimle olmuyor tabi evrende gelişen milyarlarca olay gibi. Bana kalsa hep sonbaharda yaşarım. Aslında şikayetçi değilim ilkbahardan sadece rahatsızlık duyuyorum biraz da huzursuz hissediyorum kendimi. Belki sadece ilkbahara yazın, son bahara da kışın habercisi gözüyle bakıldığı içindir bu tutumum bilemiyorum. Belki sadece mevsim değişikliği depresyonudur. La minor tatlı, güzel bir depresyondur Fa major depresyonumun üstüne eklenen. Sevmiyorum mevsim değişikliklerini, mevsim değişikliklerinde toplumdaki değişimleri sevmiyorum. Aptal aptal sevgili peşinde koşan insanlar sinirimi bozuyor benim, anlamıyorum. Mevsim değişikliği depresyonu kötüdür evet, belki sevgili peşinde koşmak bunu önlemenin bir yoludur. Ancak yinede "sevgili veya ilişki" kavramının ırzına geçmek hoşuma gitmiyor pek.Mevsim değişikliği depresyonları candır, kandır, havadır, sudur. Keyfini çıkarmalı bence insan çok şey öğretir. öğrenmeyi bilene Yalnızlığın en çok acıttığı zamanlardır bu dönemler. Çarpık bir senfoni gibidir mevsim değişikliği depresyonları; La minörden başlar Do majör, Fa majör e kadar değişiklik gösterir depresyonlar. Bence mükemmel bir melodidir, her gün ayrı bir tattır, acıdır veya tatlıdır, hüzünlüdür, yalnızdır bazen. İntihar tadında düşler vardır bu dönemde ve en güçlü umutlar. Harika bir melodi vardır mevsim değişikliği depresyonunda. Herkes bilmeli ve bu melodiyi dinlemelidir bence veya sevgili peşinde koşmalılardır. İnsanları bilmem ama bu mevsim değişikliğinde ben çok eğleneceğim notaların arasında, bir tek bunu biliyorum. Kaçınılmazsa tadını çıkarmaya bakalım efendim, saygılar sevgiler...