Notebook

Bir film ne kadar güzel olabilir ki? Bir film insanı nasıl mahvedebilir? Zannetmiyorum ki "Notebook" yönetmeni bilincimde dolaşan düşünceleri tahmin edebilsin. Çok daha iyilerini izlediğimi söylemeliyim, filmin kurgusunu en başından beri tahmin ettiğimi de eklemeliyim. Gerçeği söylemek gerekirse sonunu bildiğim bir filmdi. "Sonsuza kadar mutlu yaşadılar" evet, ben biliyorum. Söylemeye gerek yok, devamlı tekrarlamaya da gerek yok. Ancak öyle saniyeler vardı ki içinde paramparça oldum.

Hikaye bir not defterine yazılmış bir aşk hikayesi üzerinden anlatılıyor ve belirli aralıklarla okunma zamanına dönüyor, yani günümüze. Titanik'e benzeyen bir anlatım söz konusu bu noktada. Ancak günümüzde gelişen olaylara derinlik katılmış, anlatım kesiliyor ve başka bir gün devam ediyor. Arada gelişen olaylarda cabası. Klasik bir zengin kız ve fakir ama gururlu erkek hikayesi yazılı not defterine. Kızın ailesinin baskıcı olması, çocuktan ayırması sonrasında çocuğun askere gitmesi ve gelmesi de eklenmelidir. Tabi kız ayrıldıktan sonra çocuğun ona bir yıl boyunca her gün için bir mektup yazması ve kötü kalpli annenin bunları kıza vermemesi de tanıdık gelebilir. Sonra kız yeni birisini bulur, zengin ve duygusuz birisinin evlenme teklifini kabul eder. Buraya kadar çok sıradan bir hikaye, arkaplanında çok yaratıcı olduğu söylenemez. Ancak filmin tamamını anlatmak istemiyorum. Hikaye bu noktadan öyle bir dönüş yapıyor ve o kadar başarılı bir sonla bitiyor ki! Ben bu satırları yazmak zorunda kalıyorum. Bir insan sevdiği için neler yapabilir? Ne kadar dayanabilir onu görüp ona dokunamazken? Günler, aylar, yıllar belki bir ömür! İzlenmesi gereken bir film, en azından ideal ilişki mükemmel evlilik üzerine sorunları olan izlemeli derim. Sonra hayatımızı ne şekilde heba ettiğimiz sorgulamalı, kendimizi suçlamalıyız. Eski bir şarkı açmalı eğer imkan varsa bir kadeh kırmızı şarap almalı ve yavaşça içmeliyiz.

Hepsi benim suçumdu belki, daha öncede yazmıştım ya hani "dokunduğum her gül kurudu diye" öyle de oldu. Bu yüzden güller haram ya bana. Ben kadehimi yalnızlığa kaldırdım ama umarım sizin daha güzel şeyleriniz vardır.

Kalın sağlıcakla...