Papatya kokulu kadın - şiir

 


Yeni bir sayfa açmak istemiyorum ben,

Bu karanlık kitaptan uzaklaşıp başka bir roman olmak niyetim,

Gözlerini hatırlıyorum, beni delip geçmişti bakışların,

Sessiz bir şekilde, hiç acele etmeden okuyordun beni,

Bense satır satır dökülüyorum karşında,

Parçalarıma bakma yeni bi ben olmak niyetindeyim,

Bu yüzden bütün terkedişlerim, vedasız gidişlerim,


Bakışlarında ki bu kırgınlık neden?

Seni üzen hayatı yıkmak istiyorum,

Kuzgun siyahı saçların örterken geceyi, yıldızlar gözlerinde ışıldıyordu,

Hatırlıyorum kelimelerinin boynu büküklüğünü,

Sert bir kahveyi yavaşça içişini,

Sen bana baktıkça cicekleniyordum ben,

Bu yüzdendi asla solmayan papatyalar,

Delip geçiyorsun beni, ben yeniden doğuyorum seninle,

Sesindeki bir tonda takılıp kalıyorum,

Samimi bir gülümsemenin kıyısında bir şiir daha yazıyorum öncekilere benzemeyen,

Bu yüzden heyecanım, kelimelerimin şaşkınlığı, 


Hatırlıyor musun istiklalde yaşlı bir yerde oturuyorduk, 

Acılarımızı kadehlere doldurup içiyorduk, 

Gözlerimin içine bakıyordun sen, en derinime, 

Bil istiyordum ben, yetmiyordu kelimeler, şiirler, 

Yeni bir başlangıcın arifesiydi, hatırlıyorum adının adımın yazılmasını istiyordum, 

Eskimiş bir şarkı çalıyordu, ben yeni yıldızların oluştuğunu görüyordum gözlerinde, 

Zamansız, hesapsız, plansız bir aşktı bu yeşermek için yağmurlara ihtiyaç duymayan, 

Mesele değildi gözyaşlarım gördüğüm en güzel çiçek senin adını taşıyordu, 


Bir hikaye vardı sende, başka kimsede olmayan, 

O satırlarda adımın yazması en büyük hayalimdi, 

Hatırlıyorum bütün yaşanmamış anları, 

Zaman paramparça, geçmiş gelecek hep iç içe, 

Yeni bir roman olalım seninle, başka bir şeye benzemeyen, 

Gözlerimin içine bak, bilmeni istiyorum bütün sessizliklerimi, 

Bu şiir bitmeden gel yanıma, tut ellerimden, 

Aşktan yazılsın bütün kelimeler, 

İsmin tamlayanı olsun ismimin, 

Seni beklediğim günlerin hatırına gel, gitme, hep kal yanımda... 

0/Post a Comment/Comments