Şiirlere sığmıyor duygularım,
Ne kadar anlatmaya kalksam o ladar eksik işte,
Kurumuş bir çöl gibiyim şimdi, bir damla umut için bekliyorum,
Efendim o neden gelmiyor?
Biliyorum sorularımın cevapları sizde değil,
Hiçbir kitapta yazmıyor kayıplarımız,
Biz hep kaybetmeye mahkumuz palyaço,
Ben hep kaybetmek icin oynadım, kaybolmak istedim onda,
Boşverelim eski sokakları, dinmek binmeyen fırtınaları, batan gemileri,
Biliyorum gelmeyecek, gelse bile geç kalacak,
Son umudumu gömmüş olacağım çoktan, sessiz bir cenaze merasimi kimse ağlamayacak ama,
Kimse de olmayacak, kimse de olmasın istemiyorum,
Palyaço elbette ağlamaklı bir siir olacağız, okuyan herkes kahkahalar atacak,
Duralım biraz, düşünmeyelim, hayal bile kurmayalım,
Anlattıkça anlatamıyor insan, bekledikçe de gelmiyor o,
Bir adım atsa kavuşacağız belki tamamlanacağız,
Yaşlı bir şarkı çalacak, havada yağmur kokusu,
Onun da kaldırımları ıslak mıdır benim kadar,
Efendim beni bu çaresizlik bitiriyor,
Yıkacağım bu şehri, ihtimallerin bittiği noktada, gideceğim bende,
Palyaço lütfen sus, canımın daha fazla yakmak istiyorsun biliyorum,
Onun hayalleriyle süslü bir şiirde nefesim bitene kadar öpmek istiyorum onu,
Palyaço kadehimi doldur ama çok doldur, eksik etme hiçbir şeyi, ser yalnızlığı masaya,
İçtikçe unutamıyor insan, kafamı duvarlara vurmak da ise yaramıyor,
Bir şiirin sonundan kendini atamıyor insan,
Palyaço o siyanürü neden saklıyorsun hala?
Çok sesli bir intihar kurgulamayalım şimdi,
Efendim onun elleri korkak, yüreği kapalı, cümleleri hep kırık,
Bir şiir yazalım biz, içinde gözleri olan, satır aralarını gülüşü süsleyen,
Biz yine kaybedeceğiz ve kayıplarımızda kazanan olmayacak,
Evet, efendim bunun adı aşk, bunun adı yangın, palyaço siyanürü getir bana bu gece umutlarımı öldüreceğim...