Bu satırlar yetmiyor artık,
Defterler, kitaplar doldu,
Aynı romanı defalarca okumak, aynı yalnızlığı bitmeyecekmiş gibi yaşamak,
Burası duman altı, yanmaya devam ediyoruz,
Hayır efendim dokunmayın, bırakın alevler kaplasın her yeri,
Kendimizi kandıralım, aşk adını verelim bu yangına,
Lütfen sus palyaço! Bana yalanlardan, ihanetlerden falan bahsetme hiç,
Onun gelmeyeceğini hiç söyleme, olasılıkların canı cehenneme,
Kızıyorum ama, evet kızıyorum bu hayata, insanlara, gidip de dönmeyenlere,
Hic gelmeyenler var bir de hic gelemeyecekler var,
Kendinden korkanlar var onlar uzak kalsin şiirlerimden,
Biz yine aşkla süsleyelim satırları,
Yine onun resmini çizelim bulutlara,
Kadehimi doldur palyaço, içine canımı yakacak bir şeyler koy,
Evet bu hayat onsuz yaşanmıyor efendim,
Biz beklemeyi sevmişiz, belki de beklenen hiçbir zaman var olmadı,
Kelimeler yetmiyor şimdi, anlatamıyorum,
Her satıra onun adını yazmak istiyorum,
Onun olmadığı her yer bosluk gibi, yok gibi,
Sayfayı çevirelim birak yarım kalsın,
Her şey yarım kalsın, biz çeyrek bile olmayalım ama,
Kırılmış ama parçalanmamış gibi kalalım,
Palyaço dilkat et yüreğimden bir hırsız geçiyor,
Söylenen yalanları unutmadım elbette,
Katil hala şiirlerimin peşinde biliyorum,
Çok kişilik bir yalnızlık var içimde,
Kadehimi doldur palyaço, bu hayat onsuz yaşanmıyor,
Bol acıklı bir şaka yap, sel altında kalsın şiirler,
Hava çok karanlık, yüreğim acıyor, hançeri çıkarmayın,
Ondan bana bir hatıra bu yaralar,
Evet, insan gurur duyar yalnızlığı ile bazen,
Adı geçiyor diye sarılır şiirlere, onun gibi kokuyor diye..
Siz hiç beklediniz mi efendim? Bir hayalin peşinde heba ettiniz mi günleri?
Biz beklemeyi sevdik, bekleyeni kimse sevmez doğru,
O gelmeyecek biliyorum, gelse de geç kalacak,
Sayfayı çevirelim şimdi bu şiir yalnızlık kokuyor...