Canımın yandığını hatırlıyorum ancak kimin yaptığı çok uzakta gibi. Sanırım isimlerin önemi yok kimi tanıdıysam ortaklaşa parcaladilar beni. Sırtıma saplanan bu bıçak kimin bilmiyorum veya sırtımda kaç bıçak saplandı hiçbir fikrim yok. Sırtımı anladım ama kim kalbimi sökmeye çalıştı.
Kim olduğunu biliyorum, hatırlıyorum. Ben hep kendimin düşmanıydım. Aslında bütün yaraları kendime ben açtım. Hançerler başkasına aitti ama onlara ben izin verdim, yol gösterdim. Ben kendimin katiliyim ama bir türlü öldürmedim kendimi. Yıldız evet ona doğru yürümeliyim. Başta türlü bu sıfırı geceden kurtulmam.
Hatıralar parça parça geliyor. Ben herkesi dost sanmışım ne kadar da salağım. Herkes kendisini düşünüyor. Kalbime saplanan hançerleri çıkartayım önce komik kimse hançeri üzerine adını yazmamış. Zaten ne önemi var kim olduğunun, ben bile kim olduğumu hatırlamıyorum. Kayboldum ben adım en fazla kayıp olabilir. Sevdim bu ismi, ben kaybım ve kendimi bulmaya gidiyorum.
İnsan neden yapar bunu kendine? Sorgulamanın anlamı yok, düşünmek hiçbir işe yaramıyor. Ben kendimi bulmaya gidiyorum acaba nereye sakladım kendimi ben? İnsan neden saklarki kendini? Belki de kendimi korumaya aldım daha fazla zarar görmemek için. Demek ki bedenim bir kabuktan ibaret.
Benim ilk olarak kendimi bulmam gerekiyor başka türlü ona ulaşmam. Ona bir isim vermeliyim bence Hayal tam ona göre bir isim. Yıldızsız bir gecede tek bir yıldız görüyorum ve o yıldız beni hayalime ulaştıracak. Sonrasının bir önemi yok, öncesinin bir önemi yok. Sadece yol önemli ve bu yol Hayal'e çıkacak. Ömrüm izin verdiği sürece devam edeceğim eğer bu yolda ölürsem ona ulaşmak için ölümü bile karşıma aldım derim.
Yürümeye devam ediyorum, ne kadar zaman geçtiğinden haberim bile yok. Bu kaçıncı roman boşa yaşadığım bilmiyorum. Binlerce sayfa yaşamış gibiyim sanki ve o sayfaları hatırlamıyorum. Hatırlamak bile istemiyorum sadece bir yol var önümde ve o yolu takip edeceğim. Yıldız ne de güzel ışıldıyor onun gözleri de kesinlikle o yıldız gibidir. Aradığım tüm cevaplar onun gözlerinde çok iyi biliyorum.
Sırtıma yük yapan ne varsa attım ben. Yeniden başlıyorum şimdi, eski hatalarımı tekrarlamayacağım artık. Gökyüzüne bakıyorum ve o benim kutup yıldızım okuyor. Onu takip edersem asla kaybolmam ben. Ona ulaşırsam aşk olur, tamamlanırım ilk kez. Bir romansa hayatım bu eksikliğimin son romanı olacak.
İleride bana engel olmak isteyenler olacak. Zaten sistem kimsenin mutlu olmasına izin vermez. Mutluluk için savaşmak gerekir, asla vazgeçmemek gerekir. Yoksa sende pes ettin mi? Bıraktın mı savaşmayı? Benim yaptığımı sakın yapma sonuna kadar mücadele etmen gerekir. Ben şimdi bütün kuralları yıkmaya gidiyorum. Yazılmışı yeniden yazacağım. Sende benimle gel, mutluluk senin de hakkın.
Hayali insanlarla konuşuyorum ve bu durumu delirdiğimin bir kanıtı olarak öne sürüyorum. Belki de delirmek uyanmak demektir ve ben uyanmaya yeni başladım. Akıllı olduğumu düşündüğüm zamanlar aslında bir kabustu ve ben yeni uyanıyorum.
Bir anda bütün hayatlarım zihnime doldu artık çok daha net görüyorum. Karanlık bir illüzyon sadece ve ben her şeyi görebiliyorum artık. Kim olduğumu biliyorum artık. Merak ediyorsun farkındayım ama kimliğimin bir önemi yok. Ben Hayal'ime ulaşmaya çalışan birisiyim sadece ve bu aramızdaki en büyük fark. Sen hayallerini takip etmeyi bıraktın belki de hiç hayalin olmadı senin. Merak etme ben senin için de savaşacağım.
Deliliğime dair kanıtlar listeme bir madde daha ekleyeyim. Nerede benim silahlarım ve zırhım? Çok büyük bir savaş yaklaşıyor ve ben kendimle savaşacağım. Onu yenmeden hiçbir yere gidemem. Galiba ben çok saçmayım. Komik olmayan bir fıkra gibiyim dinleyen herkes ağlamaya başlıyor.
İşte kılıcım ve zırhım kendimi daha güçlü hissediyorum şimdi. Hala hazır değilim ama önce adımı bulmam gerekiyor. Karanlıkta görmeye başladım ve yıldız daha fazla aydınlatıyor. O yolun devamında uçurum var diğer yolda çukurlar var ve diğerinde hançerler. Hiçbirisinden korkmuyorum artık tüm hayatı karşıma alabilirim.
Nasıl kandırıldığımı hatırlıyorum ve kızıyorum kendime. Sahi nasıl bu kadar saf olabildim ben? Kendime neler yaptığımı da hatırlıyorum, insan kendine bu şekilde davranmalı bence. İnsan neden kendine yalan söyler, aptal yerine koyar ve kandırır. İçimdeki kötülük o benim biliyorum ve Hayal'ime ulaşmamı istemiyor.
Şimdi bu karanlıktan çıkmam lazım benim sonra yıldızı takip edeceğim. İnsan karanlık olduğu zaman küçük bir mum yakmalı o mum onun yolunu aydınlatır. Başka türlü karanlığı yenemez insan. Bir ışık yakmak gerekiyor. Şimdi buradan çıkmam gerekiyor. Tamam da nasıl çıkacağım kesin bir yolu olması lazım yoksa ömrüm boyunca yürür dururum.
Sahi kendimi nasıl yenerim ki ben? Benim zayıf yanlarım onun güçlü yönleriyse mesela benim güçlü yönlerim onun zayıf yanları olabilir. O zaman birbirimizi yenemeyiz ama benim Hayal'im var onunsa hiçbir şeyi yok. Bir amacı yok, aşk yok onun hayatında, aşka ulaşma isteği yok. Bu şekilde düşündüğüm zaman kazanma ihtimalim olur yoksa kaybederim. Ben zaten hep kaybettim biliyor musun? Artık kazanmanın zamanı geldi.