Bir gece vakti, kuşlar şarkı söylemiyor artık,
Çiçekler kurudu, bahçeler soldu, kırılan dallar var,
Yalanlar çürütüyor hayatı, insanları, duyguları,
Doğru söyleyenler kovuluyor coğrafyalardan,
İhanetleri süs diye asıyorlar etrafa,
Bir ben kalıyorum geriye, bir de sen,
Bomboş bir şehir şimdi burası, yalan kokuyor her sokak
Aramızdaki yollar çoktan yıkıldı,
Ben şiirlerden yollar yapıyorum,
Şiirlerden yıllar yazıyorum sensiz geçmişe,
Hayatin her boşluğu sensizlikle doluyor,
Ben okyanusun derinliklerinde sırılsıklam, nefes alamıyorum,
Kalbimde hazine arıyor birileri, hepsini sınır dışı ediyorum,
Duvarlar örüyorum gelmesinler diye,
Ben silahsız bir savaşçı, kelimelerim tenimi kesiyor,
Bir şiirin içinde buluyorum kendimi,
Hece hece arıyorum gözlerini, satır satır düşüyorum karanlığa,
Bir mum yanıyor yıldızlara özenip,
Bir şarkı çalıyor hayata inat,
Bir şiir yazıyorum sensizliğe dair, sen gelirsin diye,
Aynı yerde, aynı zamanda bekliyorum,
Bileklerimde prangalar eskiyor, kalbimin içi boş bir çocuk bahçesi,
Kimsenin gelmediği, kalanların olmadığı bir yerdeyim,
Önüm arkam, sağım solum hep yalnızlık,
Gölgelerin ellerinde hançerler, kılıçlar,
Al diyorum canımı al senin olsun, sen yine de gelmiyorsun,
Baştan başlıyor yaşam, aynı kelimelerle kaç cümle kurulursa, o kadar yaşıyorum,
Yaşadıkça yazıyorum ben, yaşadığımı yazdıklarımdan anlıyorum,
Sen gelmiyorsun, sensiz geçen zamanı kimse geri vermiyor,
Şimdi gel ama bir şiirin bitiminde gel, bir sonbaharda gel, kelimeler bitmeden gel,
Sen gel ki gözlerin kılavuzum, ellerin yaşamım olsun...
