seni uzaktan sevmek

Sana karşı bu denli güçlü şeyler hissederken bunların hepsini içinde tutmak inan çok zor. Seninle ne zaman konuşsak derinliklerimde fırtınalar kopuyor. O kadar kuvvetli rüzgarlar esiyor ki ben nereye savrulduğumu bile anlamıyorum. Dalgalar o denli güçlü çarpıyor ki kıyıya ben nereye gideceğimi şaşırıyorum. Sen ufukta güneş olarak duruyorsun. Bense senin yarattığın fırtınalarda yaşıyorum. Fırtınaları sen yaratmıyorsun aslında onlar benim eserim. Sana karşı kapalı olduğum her an derinliklerimde olanlar artıyor. Sana hissettiklerimi açıklasam neden bu güne kadar beklediğimi soracaksın biliyorum. Ancak senin gitmeyi istediğin bir yol var, hedeflerin var. Benimleyken bunlarda yürüyemezsin. Gideceğin yere gidip geri gelmeni bekliyorum aslında. Sonra eğer hala etrafımda olursan o zaman anlatmak istiyorum sana. Ben fırtınalardan ürken, kaçan birisi olmadım hiç. Senden de kaçmıyorum bu yüzden. Yüreğimde senin yüzden giderek büyürken ben öylece izliyorum. Attığın her adımda gurur duyuyorum seninle.

Aslında cümle aralarına yerleştirdim duygularımı. Bilmiyorum ne kadarını öğrendin ve ne kadarını benim söylememi bekledin. Ancak hayatım ben seni kısıtlayan insan olmaktansa kendi içimde yok olmayı yeğlerim. Anlamıyorsun değil mi bende anlamıyorum fazla takma kafana. İşin en kötüsü ise belki en iyisidir bu satırları asla okuyamayacak olman. Bu sayfaya girip okuma ihtimalin elbette var ama o zamanda kendini tanıyamayacaksın. Sonuç değişmeyecek anlayacağın. Ben sana dair hayaller kurgularken sen bambaşka bir yerde, bambaşka bir şeyle uğraşıyor olacaksın ve ben önünü kesmemek için konuşmayacağım.

Şair "seni uzaktan sevdim" demiş ya aynen öyle işte. Seni uzaktan sevdim ben. Bunu bilmemen belki en iyisi....