...

bazen soruyorlar bana "yazılarında bir sevgili var. tanıyor muyuz onu?" diye. "bilmem" diyorum onlara diyecek başka sözüm yok çünkü. aslında önemli olan onların tanıması değil benim tanımam ki ben tanımıyorum. onlara hayır diyemem çünkü onlar tanıyor olabilir, ben bilmesemde onlar biliyor olabilir sonuçta. "bilmem" diyorum çünkü gerçekten bilmiyorum gözlerinin rengini. dudaklarının topoğrafik haritasını hiç görmedim. oyun oynadığımı zannediyorlar "bilmiyorum" dediğimde. aslında bir oyun oynuyorum, onların tahmin ettiği gibi değil sadece. onu bir kez görmüşüm gibi yaşıyorum, sonra onu kaybetmişim de tekrar bulabilecekmişim gibi umutla bakıyorum hayata. aslında ne onu bir kez gördüğüm ne de onu kaybettiğim yalan. ikisi de hiç gerçek olmadı sadece umudu gerçek, yalanlar gerçek olmaz derler bilirim ama yaşamamı sağladığı sürece nereden geldiği çok da önemli değildir. insan kemiklerinden kendi kafesini yapabilmeyi bilmeli bence aynı soluk borusundan kendi idam sehpasını yapabilmeyi bilmesi gerektiği gibi...