...

yalnızlıktan dem vururuz ya hep, soğuk duvarlara "o" diye sarılırız. sonra rüzgarın kısık uğultusunda "onun nefesini" duymaya zorlarız kendimizi sadece yalnızlık omuzlarımıza ağır geldiği ve dayanamadığımız için kendimize. esasında kim gölgesiyle birlikteyken ben yalnızım diyebilir ki?