Aynaya baktım bugün, maskeyi çıkarınca tanıyamadım,
Kızdım kendime, bağırdım biraz,
Yüzümde bir gülümseme, yalandan biraz umut,
Sen yalancısın dedim kendime, kızdım,
Sana demedim palyaço üstüne alınma hemen,
Yüreğimin içinde yalan söylemeyi yasakladım,
Efendim siz hiç kendinize kızdınız mı?
Dışarıya çıktım biraz, bir kadınla tanıştım,
Yüzündeki maskeleri erimişti, tanıyamadım onu,
Herkes gibiydi evet, unutmuştu kendini,
Yanlış bir şarkının daha yanlış bir notası,
Eski bir romandan dökülen kelimeler,
Palyaço ben gitmekten bile gidiyorum,
Sil gözyaşlarını yalanlara inanmıyorum artık,
Gerçek olduğunu söyleyen her ne varsa bıraktım ben,
Yalnızlığın rengine boyadım duvarları,
Çiçekleri koparıp attım, kapadım tüm kapıları,
Efendim bir yalnızlık kaç şiir yapar bilir misiniz?
Sokaklarda dolaştım saatlerce,
Bir arkadaşıma rastladım tanıyamadım,
Mutlu maskesi daha çok yakışıyordu ona üzüldüm,
Ben hep üzüldüm palyaço, yalan söylemiyorum artık,
Bütün bu şiirler, şarkılar ve bu dinmeyen sessizlik,
Palyaço şarkıyı değiştirince yalnızlık gitmiyor,
Sen hala bir çocuk, sen hala korkak, sen hala...
Susmalıyım şimdi kelimelerim bedenimden daha büyük,
Efendim, kaç gece daha gerekli onu unutmaya?
Ben kendimi tanımıyorum artık,
İsmimi çıkarıp attım uzaklara,
Hatıralarımım hepsini parçaladım,
Bir kaç kelime takıldı boğazıma, nefes alamadım,
Sil gözlerini palyaço, canımı yakıyorsun,
Sokakları yıktım ben, şehirleri parçaladım,
Tarumar oldu hayallerim,
Tutun şimdi beni yoksa bütün aynaları kıracağım,
Kaç şiir sığar bir yalnızlığa?
Kaç gece bekler insan gelmesini?
Efendim, siz hiç gelmeyeni beklediniz mi?
Kaç şiir daha gerekli onu unutmama?