Ben uyanmak istemiyorum bu rüyadan,
Gitme işte, kal, bitmesin hiçbir şey
Bitmesin bu rüya,
Gerçeklik hep acı, her sokak yalnızlığa çıkıyor,
Yalngılardan şiir yazıyorum, tüm geçmişim yaşanmamış gidi,
Kendimi unutmak istiyorum artık, ne biliyorsam hepsi yalan,
Sensizlik kocaman bir boşluk,
Ben dayanamıyorum artık, git diyorsun, gidemem ben,
Ben bilmem gitmeyi, bitmeyi, satırlarda küle dönüşmeyi,
Sensizlik çok canlı bu ömürden, artık yeter!
Ben rüya görmeye gidiyorum şimdi,
Saçların esen rüzgarda savruluyor, yapraklar dökülüyor gözlerinden,
Güneş doğmuyor, mutsuzsun,
Her gözyaşında yağmur yağıyor yüreğime,
Umutlar batıyor, şehirler yıkılıyor, paramparça dökülüyorum kelimelerin arasında,
Öyle bakma bana, inanıyorum, konuşmuyorsun inanıyorum,
Bir çift kelime bekliyorum dudaklarından,
Gözler yalan söylemiyor, senin konuşacağın zamanı bekliyorum,
Bir şarkı çalıyor şimdi, inanmak istiyorum,
Rüyalar gerçek olur mu bir gün,
Siirleri kurşuna diziyorlar bir gece vakti,
Umutlarım can çekişiyor, Gözlerin geliyor aklıma,
Ben kılıcı olmayan bir savaşçı, sana uzanan yollarda kırık hayallere basarak yürüyorum,
Paramparçayım şimdi, Üstüm başım yara bere, kelimelerim kanıyor,
Ellerini tutunca unutuyorum her şeyi, kızgın demirle dağlıyorum yaralarımı,
Öyle bakma bana, bir daha seviyorum seni,
Söylesene kaç şiir daha sürecek bu yalnızlık?
Gel mesela yanıma, geçmişi geçmemişti, yaşanmış yaşanmamaşı bırak,
Bir kaç kelimeyle her şey değişir belki dudaklarımız birleşse güneş doğar,
Belki yeniden yaparız kırık olan herşeyi,
Uyanmak istemiyorum ben bu rüyadan,
Adını yazmak istiyorum her şiirin girişinde,
Hiçbir şey söyleme bırak gözlerimiz konuşsun, bilinmeyen bir lisanda itiraf edelim duygularımızı,
Dişlerini gıcırdatıyorsun, tırnaklarını gösteriyorsun bana,
Korkmamı bekliyorsun, kaçmamı istiyorsun senden,
Ben kabuslarım yenerek geldim yanına,
Ne olur gitme, kal! Öksüz bırakma şiirlerimi...