.jpeg)
Ikinci kitap
Lucian etrafına bakıyordu ama kimseyi göremedi yanında. Kapıdan geçtikten sonra dizlerinin üzerine çökmüştü ve ayağa kalkması biraz zaman aldı. Ayağa kalktığı zaman etrafında bir kaç tur döndü ancak kimseyi tekrardan göremedi. Kimseyi görememek onun canını sıkmıştı ve yüksek sesle bağırdı "Neredesiniz? Sesimi duyuyor musunuz? Nereye gittiniz siz?."
Lucian sorularını sormaya devam ettikçe hiçbir cevap duyamıyordu. Belki de yanlış soruları soruyordu. Belki her şey bir hayaldi, bir rüyaydı hepsi. Uyanınca geçecekti belki de.
"neredesiniz? Beni bu şekilde bırakıp gitmez olamazsınız? Yokluğunuz herkesin gitmesinin bir kanıtı gibi sanki. Zaten kime gitmez dediysem gitti benden. Ben bile gittim kendimden. Gitmiş olamazsınız kesin buralarda bir yerdesiniz, sizi bulmam gerekiyor. Ben kendi kendimle konuşuyorum kimse olmadığı zaman. Evet benim kendimle konuşmam lazım yoksa tamamlanamayacağım. Artık kendi romanımda 3. tekil şahıs olmak istemiyorum. Bundan son ben kendi hayatımı yaşayacağım ve onları bulup biz olacağız. Ben artık kendime yabancı olmayacağım."
Öncelikle şu altın kubbeli yere gitmeliyim. Oralarda birileri varsa bizimkileri sormalıyım. Acaba hangi zamandayım? Her halde birkaç bin yıl geriye gittim. Evlere baksana hepsi tek katlı birkaç tanesi iki katlı. Oldukça eski görünüyor demek ki geçmişe gittim ben. Gelecek de olabilir savaş çıkmıştır sonra her şey yıkılmıştır. Yok, ben o filmi hiç sevmemiştim.
Geçmiş olabilir sanırım yani geçmiş dır büyük ihtimalle. Belki dinazorlar falan da vardır. Dinazorlar olmasa da olur onun da filmi vardı o da güzel değildi.
Benim şimdiye dönmem lazım ve bizimkileri bulmam gerekiyor. Evet, altın kubbeli yere gitmeliyim. Bence saf altın değildir saf altın olsa çok pahalı olması gerekir. Bana ne ya demek ki adamların parası varmış da yapmışlar.
Ben kendimde değilim. Galiba kendimi kaybettim belki de ben hiçbir zaman var olmadım. Belki de küçük bir çocuğun ufak bir hayaliyimdir. Daha önce hiç bu kadar kaybolmamıştım ben. Onun gözlerinde bile kaybolmadim sanki bir anda püf diye yok oldum. Herkes kaybolmuş da olabilir. Bu daha kötü oldu bir rüya olmayı tercih ederdim.
Ben bir romanda mi yaşıyorum. Eğer öyleyse bir romanı bitirip diğerine mi geçtim. Beynim yanıyor şu anda. Düşünmek istemiyorum. Kahve içmem lazım benim başka türlü düşünmeme engel olamayacağım. Sanki beynim alevler içerisinde ve göz kenarlarım ıslanmaya başladı.
Naserious benim çok eski dostumu. Galdor ve Kylana yeni dostlarımdı benim. Hepsini sevdim ama patlangaçı bile sevmiştim. O kötü, salak adamı bile sevmiştim ben. Aslında özünde iyi birisiydi ama hayat onu bu hale getirmiş gibi. Saçmalamaya başladım acaba öldüm mü. Ölünce insan böyle mi oluyordu ki?
Her şey birbirinin içine giriyor. Altın kubbeli yere daha var belki 25 dakika. Koşarsam daha hızlı giderim belki. Hayat bana öğretti biliyor muyum ne kadar koşarsam koşayım asla yetişemiyorum. Hep geç kalmak alışkanlık galiba bende. Hayata bile geç kalıyorum kendim zaten benden çok uzaklarda. Hayallerimde bir kız var ona yetişme şansım yok galiba.
Ben neden hemen vaz geçiyorum. O kızı bulacağım onu bir kere görmeden asla durmayacağım. Arkadaşlarımı da bulmalıyım. Yine bütün dünyanın yükü omuzlarıma binmiş gibi. Olsun onu da taşırım kerkesi de taşırım yeterki o kız gitmesin benden.
Gelecek, geçmiş falan hepsi karman çorman oldu. Ben kimim? Kimin kabusu oldum ben? Ben kabus falan değilim ve kendi hayatımı kendim yazıyorum. Artık ben başrolü olacağım hayatımın.
Şurada iki tane ressam var galiba. Tabloya resim yapıyorlar. Belki bizimkileri görmüşlerdir. Onlarla konuşsam iyi olur. Ne desem acaba "Hey bizimkileri gördünüz mü?" olmaz. En iyisi bizimkileri teker teker tarif edebilirim sonra gördünüz mü diye sorarım. Bence ilk olarak burası neresi diye sorarım. Bana garip garip bakarlarsa hafızamı kaybettiğimi söylerim. Aslında yalan da olmaz ben kendimi kaybettim onun yokluğunda. Bir hayatım var ve sen olmayınca ellerimden kayıyor kelimeler. Keşke şiir yazabilseydim, bunu cümlelere dökmeyi çok isterdim.
- Merhaba, afedersiniz, burası neresidir acaba. Ben kayboldum ve hiçbir şey hatırlamıyorum.