Aylar geçti aradan. Sana doğrudan yazmadığım zamanlar eksik oluyorum ben. Eksik olmak da garip bir duygu sanki mutluluk oralarda bir yerde uzansam tutacağım onu ama kollarım hareket etmiyor. Aşk sanki oralarda bir yerde ama ben bir adım bile atamıyorum. Sonra bende kapattım kendimi zaten bu yazıların başlangıcında kapatmıştım şimdi daha beter hale geldim.
Kapının kilitli olduğundan bahsetmiştim ilk yazımda camların olmadığını söylemiştim. Baktım olmuyor böyle bende camlara, kapıları beton dökerek kapattım. Senin gelip çay istemeni beklerken başkaları geldi hepsi yine hırsızlık peşindeydi. Bende kalbimin etrafına bir havuz yaptım sonra havuzun etrafını tel örgülerle çevirdim. Kimse gelemesin diye artık hayatıma hırsızların, düzenbazların girmesini istemiyordum bunu engellemek için kapıları herkese kapattım. Hatta beton döktüm kapıların, pencerelerin üzerine. Havuzun diğer tarafına çok yüksek duvarlar inşa ettim bu yüzden.
Ben dışarıyı göremeden yaşamaya başladım. Çiçekler açıyormuş, yaprak dökülüyormuş bilemedim hiç. Oysa sadece gelip bir çay istemeni bekledim. Elbette ben kalbime ulaşan yolu imkansızlarla birleştirince kimse de gelmedi. Kimseyi beklemiyordum zaten ne olurdu ki ben zaten hayatımı kendime zehir etmiştim. Umutlarımı da uzaklara doğru fırlattım içimde bitmek tükenmeyen bir umut vardı ve her hayal kırıklığından sonra acı veriyordu bana.
Ne kadar kendimi çıkışı olmayan bir hücreye kapattım bilmiyorum. Zaman burada farklı ilerliyor. Göreceli demişlerdi ya zamana burada her şey çok hızlı ve çok yavaş. Burada geçen bir yıl dışarıda anlar gibi bende bıraktım geçen zamanı hesaplamayı nasıl olsa hep duvarlar vardı etrafımda. Binlerce yıl boyunca yaşadım ben orada. Dışarıda ise daha az zaman geçti. Zaman ne kadar da anlamsızdı.
Sende tamda böyle bir zamanda geldin hayatıma. Kalbimin dışına yaptığım devasa havuzu, duvarları aşarak gelmedin, olmayan kapıyı açıp da gelmedin sen. Bir anda bir baca belirdi ve sen oradan geldin. Çay istedin sonra benden. Ne bahanem kalmıştı ne de sana direnebilecek bir sözüm. Öyle bir anda geldin ki karşıma ben seni gördüğüm an unuttum her şeyi. Bir anda tüm duvarlar kayboldu, devasa havuz yok oldu. Etrafım çiçeklerle doldu. Bir anda kendimi turkuaz çerçevelerin olduğu bir evde buldum. Etrafımda koca bir çiçek bahçesi.
Bir anda geldin hayatıma ve yüreğime baharı getirdin. Kendimi bildim bileli kış olan mevsim değişti buzlar eridi yüreğimde. Gözlerini ilk gördüğümde ben ezberlediğim bütün cümleleri unuttum. Sana ilk sarıldığım zaman seni kendime katmak istedim. Bir anda her şeyim oldun benim ve ben sensiz bir hayatı düşünememeye başladım. Çay içtik beraber sen benim ait olduğum yerdin bunu anladım. Kimliğimde doğduğum yerin karşısına adını yazmak istedim ben çünkü ben seni bulunca doğdum aslında.
Acıların olmadığı bir hayat kurguladık beraber. Ben seni geçmişinle birlikte sevdim. Şükrettim çektiğimiz tüm acılara. Senin yaraların vardı, sessizliklerin vardı, benim yaralarım vardı, çok sesli sessizliklerimiz vardı ve biz konuşmayı beraber öğrendik. Anı yaşamayı beraber öğrendik, geçmişi bıraktık arkamızda. Attık hepsini, gereksiz ne varsa attık. Bir biz kaldık geriye ve ben seninle bir gelecek kurgulamaya başladım.
Seninle geçen günler gerçeğin en hasıydı. Bir rüya gördüğümden şüphelendim bazı zamanlarda hiçbir gerçek bu kadar güzel olamaz dedim kendime ama kendimi akıntıya bıraktım. Bir anda oldu bunların hepsi bir anda sevdim ben seni. Bir anda sensiz geçen günler son buldu. Bir anda değişti hayatım ben ilk kez ben oldum.
Bütün yazılarım senin içindi dediğim zaman gülümsedin ve sen gülümseyince aydınlandı karanlık odam. İlk cümlemden itibaren tüm yazılarım senin içindi diye ekledim ben. Seninle birlikte bir gelecek kurguluyorum şimdi ben. Birkaç adım kaldı onları da atacağım ve biz sonsuz bir mutluluk inşa edeceğiz seninle birlikte. Evet yazılarımın içine hep sen kaçmıştın biraz hep bir arayış hep bir bekleme ve hep sen.
Seni düşünmeden bir anım bile geçmiyor benim. Sen imkansızı başardın ve yanıma geldin şimdi ise yanımda kalman gerekiyor. Sadece biraz daha zaman gerekiyor ve sonra düşüncelerim kadar yanımda olacaksın. Ne dersin bir yuva kuralım mı beraber, hayatın tekilliğine inat bir olalım mı?
İyi ki geldin kalbime, iyi ki tanıdım ben seni, geleceğini biliyordum en başından beri iyi ki beklemişim seni.