Gümüş önde ilerlerken diğerleri onu takip ediyordu. Beyaz ise gökyüzünden uçuyordu ve etrafı kolaçan ediyordu. Lucian Hayal'in elinden tutmuştu ve yüzünde hafif bir sırıtış ile ilerliyordu. Öyle bir duygudaydı ki o an dünya yansa umurunda olmazdı onun. Zaten onun aradığı dünya olmamıştı aradığı her şeyin elini tutuyordu ve o sadece o anın sonsuza kadar devam etmesini istiyordu.
"Şimdi nereye gidiyoruz sevdiğim?"
"Hep bu kadar sabırsızsın değil mi Lucian?"
"Bir an önce bu işleri bitirip seninle yaşamak istiyorum sonsuza kadar."
"Bazen acele etmek iyi değildir. Aynılarını bende istiyorum ama.."
"Ama ne? Ama ile başlayan cümlelerden nefret ediyorum ben. Sonuna gelen cümleyi öldürüyor. Anlamını sıfırlıyor."
"Ama buradan gitmemiz gerekiyor. Gördün mü bak anlam kaybı olmadı."
"Nasıl olmaz o kadar büyük bir kayıp oldu ki biz buradan gidemezsek mutlu olamayacak mıyız yani?"
"Ölülerin mutlu olma şansı olmaz pek. Hadi biz yolumuza devam edelim. Biraz daha ilerledikten sonra bir kapıdan geçeceğiz ve kapının etrafında bolca düşman olacak. Senin Kylana'da orada seni bekliyor olacak. Onları geçip Galdor'u tuttukları zindanı temizleyip onu kurtaracağız."
"Çok güzelmiş bu manyak katilde çok sıktı artık bu sefer çok farklı olaca görürsün."
"Neden farklı olacak ki?"
"Çünkü artık yanımda sen varsın. Kimsenin gücü beni durdurmaya yetmez."
Hayal hafifçe gülümsedi ve Lucian'ın elini biraz daha sıkı tuttu. O an bitmese olur mu acaba diye düşündü Lucian. Hayatının sonuna kadar o anın içinde kalabilirdi. Eğer mümkün olsaydı zamanı dondurur ve o şekilde yaşardı hep.
"Kapıya yaklaştık Lucian."
"O zaman kapıda bize yaklaştı demektir bu. Birkaç tane katilden siyahlı maymundan mı korkacağım. Bu arada kaç tane katil var?"
"3 veya 5 tane. Birinin Kylana olduğunu düşünüyorum büyük ihtimalle o en arkada seni bekliyor olacaktır."
"Beklesin sorun değil de amma katil var burada. Öldür öldür bitmiyorlar."
"Hayatın her anında kötüler mutlaka olacaktır. Onların hepsini öldürmemiz de çok mümkün değil bu yüzden buradan gitmemiz gerekiyor."
"Hayat böyle olmamalı ama hatta tüm kötüler uyumalı, yok olmalı sadece geriye iyiler kalmalı yoksa anlamı kalmıyor hayatın. Yoksa hep eksik yaşıyor insanlar."
"Eksiklikte bir tamlıktır belki de. İnsan eksik olmasa asla tam olmaya çalışmaz bence."
"Dur ya şu anda felsefe yapmasak olmaz mı hayır bizi öldürmeye çalışan 5 milyar kişi var onlardan kurtulalım felsefe kitabı bile yazarız."
"İşte duymak istediğim cevap benim. Az yolumuz kaldı."
İlerlemeye devam ettiler. Az önce geveze olan Lucian o an konuşmak istemiyordu. Söyleyecekleri yeterli değildi onun. Her kelime eksik kalıyordu duygularının karşısında. Sürekli bir şeyler söylemek istiyordu ama konuşamıyordu. O an nefret etti konuşamamaktan. Bir an için boğazında biriken kelimelerden dolayı nefes alamayacağını düşündü.
"Hayal ben seni çok seviyorum."
"Bende seni seviyorum da nereden çıktı şimdi bu."
"Bilmiyorum ki içimden bir sürü cümle geçerken hiçbirini söyleyemedim bende en güzelini seçip onu söylemeye karar verdim."
"Bunları söylemek için çok zamanımız olacak. Benimde söylemek istediğim çok şey var ama şu an doğru zaman değil biliyorsun."
"Hay ben böyle zamanında geçmişi falan seveyim. Doğru zaman şimdidir eğer şimdi söylemezsem belki hiç söyleyemem. Bunu istemiyorum."
"Merak etme hepsini söyleyeceğiz. Beyaz az kaldığını söylüyor silahlarımızı çıkaralım."
"Duydun mu Gümüş az kaldı ki sen zaten kokularını almışsındır. Kesin çok pis kokuyorlardır nasıl olsa çok kötü onlar. Ciğerlerine kadar kötü hepsi. Demek bu yüzden hırlıyorsun sen. Panda sen neden yuvarlanmaya başladın. Geldiğimizi anlayacaklar sallantıdan. Hayal Panda niye bu kadar Panda?"
"Cevabını bildiğin soruları bana sorma Lucian çünkü o Panda. Panda gibi Panda, harbi Panda, vallahi Panda o."
"Tamam ya iki dakika eğlenemiyoruz. Kapı dediğin şu ilerideki şey mi ve etrafıdakiler de onu koruyan adamlar." Lucian silahını çekip kelimelerden oluşan kalkanını aldı. Biraz daha yaklaştıkları zaman Gümüş Lucian'a dönüp ondan bir emir beklercesine baktı ancak Lucian ona eliyle beklemesini işaret etti. Biraz daha yaklaşmaları gerekiyordu.