Bir fırtınanın içinden geçtim ben,
Sana geldiğim yollarda gemiler parçalandı,
Kaybettiklerime dönüp bakmadım,
Kaç kere enkaz altından çıkardım kendimi,
Kelimelerim bile kırıldı,
İki kelimenin peşine düşmüşken sen ve ben hep ayrı cümlelerde durdu,
Ben kılıcı olmayan bir savaşçı, sensiz her günü yenik bitirdim,
Zifiri bir karanlık kapladı hayatı,
Bir hayalin peşinden koştum 5000 yıl boyunca,
Adınla başlayan cümleler kurdum seni getirirler diye,
Seni anlatamayan şiirler kadar eksik kaldım,
Asla bir olamadık seninle, hep yarım kaldık,
Yarım kalmak bile mümkün değildi kumlar akıp giderken,
Akrep ve yelkovan buluşmuyordu senli bir zamanda,
Biliyor musun sensiz bir geçmişi silip attım ben, hep yıkadım kirlenen düşlerimi,
Sonra bir şey oldu bir anda,
Kaybolmuş bir vakitte buldun beni,
Tüm duvarlarımı yıkarak geldin, parçaladın sensizliğe dair ne varsa,
Sen gülümsediğin zaman aydınlandı karanlık odam,
Son umudundan tutup kaldırdın beni,
Gözlerinde evrenler vardı senin,
Ben seni gördüğüm zaman anladım güzelin kelime anlamını,
Bir hayal kurduk seninle, yıktık bize öğretilen yalanları,
Geçmişi hayallerinle doldurdum, şimdi senden ibaret,
Beline doladım kollarımı, içime çektim seni,
Aşk doldu kalbimin odaları,
Dudaklarımız birbirine değdiğinde yandı tüm yalnızlıklar,
Birbirimizi keşfettik bir ömür boyunca,
Kalplerimiz düğümlendi birbirine, bedenlerimiz bir oldu,
Gölgenin düştüğü her cümle aşk gibi sanki,
Ben sanki yaşamaya nefes almak ile değil seni sevmek ile başladım,
Cecem