Boş bir tren yolu, yer yolun sonu yanlışa çıkıyor,
Doğru şehri terk etti, yalan yolların sahibi,
İnsanlar gerçeği bilmiyor, terk edilmiş bir durakta,
Raylara yaslıyorum boynumu, son gelmiyor, sen gelmiyorsun,
Tutunmaya çalıştığım her dal elimde kalıyor,
Kalp kırıklarım bahislere konu oluyor, ben hep kaybediyorum hayat oyununda,
Sana benzemeye çalışanlar maske takıyor,
Sana gidecek bir tren bekliyorum ben,
Sen durmuyorsun, beklemiyorsun,
Beklediğim kaçıncı sayfa? Kaç kere baştan başladı şarkı?
Yanlış sokaklarla çevrili hayat, seni ararken kendimi kaybediyorum,
Bomboş bir şehirde, anlamsız şiirler besteliyorum,
Gelirsin diye canlı tutuyorum umutlarımı,
Seni anlatamayan kelimeler maske takmaya çalışıyor,
Ben boğazıma kadar sensizliğin içinde,
Ben kurtarılmayı değil düşmeyi bekliyorum,
Gel diye bekliyorum işte, boynum tren rayların dayalı,
Zaman tersine akmıyor, azalmıyor sensizlik,
Kelimeler ne yazacağını bilmiyor, cümleler boynumu sıkmaya başladı,
Kayıplarımın üzerine sayfalar örtüyorum her başlangıç bir birisin adı aslında,
Sen gelmiyorsun, ben tüm rayları söküyorum gitme diye,
Gidiş biletlerini iptal ediyor, dönüşleri kalbime bağlıyorum,
Kocaman bir ateş, gör diye, bil diye yakıyorum kendimi,
Sensizlik kaplıyor her yanımı,
Sen ağlıyorsun şiir dökülüyor gözlerinden,
Seni anlatamayan kelimeler bileklerimi kesiyor,
Adını yazamayan kalemim paramparça,
Söküyorum seni görmeyen gözlerimi, sadece bil istedim sensizlik kıyametin habercisi,
Gel istedim şiirler ölmesin diye artık...