Sensizlik kabusum - şiir

 


Kendimi unuttuğum bir yerdeyim,

İsmimi defrerlerden silineli çok oluyor,

Sensiz bir şiirin bir yerindeyim,

Başlangıç ve sonların önemi kalmadı,

Yazdığım satırlar kadar yaşıyorum,

Seni aradığım kelimeler kaçıyor benden,

Bir satır bile yazamazken şiir yazmak istiyorum,

Gözlerinden şiirler dökülüyor, ben nefes alamıyorum,


Uyu diyorum kendime, rüyalarım bile senden uzakta,

Siyah bir hayat ne kadar yaşamaya değerse o kadar işte,

Kaybettiğim renkleri arıyorum, aramak ve bulamamak hayatımın özeti,

Seni bulamadığım zamanlar geliyor aklıma,

Kırıyorum kelimeleri, şiirler yıkılıyor üzerime,

Sırtında dünyaları taşıyan ben bir adım bile atmaktan aciz,

Dünya duruyor, zaman duruyor, sen gelmiyorsun, 


Kendimden kaçmaya çalıştıkça hep sensizlik çıkıyor karşıma,

Seni bulmaya çalıştıkça hep sensizlik kesiyor yolumu,

Her yolun sonu aynı, başlangıç da gelişme de aynı,

İki kelime var sadece ve ben kelimelerin arasında eziliyorum,

Senden benden uzakta, cümlelerimden kaçıyorsun,

Sana yazılanları yakıyorum, alevler yüreğimde hapis,

Kader müebbet yazıyor deftere, müebbet bir sensizlik çıkıyor falımda, 


Yeşil bir orman düşlüyorum, sen ve ben aynı kelimede, 

Mavi bir gökyüzü istiyorum, günahlardan arınmış bir yaşam, 

Elimi uzatıyorum tut diye, bir kesik daha atıyorsun, 

Yanlışların toplamı bir etmiyor, doğrular lanetlenmiş gibi, 

Herkes sana benzemeye çalışıyor,

Senin için kırmızı bir gül büyütüyorum içimde, hırsızlar akbaba misali etrafımda dönüyor , 

Ben seni aradığım yollarda kayboldum, yok oldum, hiç oldum, 

Gelsen mesela şimdi, ben uyansam, gözlerin olsa, 

Bir kaç kelime dökülse dudaklarından, ben artık kabusta yaşamak istemiyorum... 

0/Post a Comment/Comments