Yıkılmış umutların arasından geçiyorum,
Üzerine bastığım kırık hayaller ayaklarımı kesiyor,
Kan doluyor tüm satırlar,
Cümlelerim kadar yaşıyor, bittiği yerde kesiliyor nefesim,
Bir hayal kuruyorum gözlerini anlatan,
Bir şarkı çalıyor, bir çocuk ağlıyor,
Koca bir şehir donuyor sensizlikte,
Yüreğim buzullarla kaplı, iki yakası bir araya gelmiyor boğazın,
Gitmek lazım, insanlardan, yalanlardan gitmeli şimdi,
Bak şiir bitiyor, kelimelerin hep boynu bükük,
Ağlayan sayfalar var, parmaklarımın ucunda kırılan kalemler,
Ben seni anlatamıyorum, sen gelmiyorsun,
Tüm şiirler mutsuz sonlara gebe şimdi,
Mutluluk yalan bir masalın, sahte bir umudu,
Sen gelmiyorsun, yeşermiyor umutlarım,
Güneş gideli çok oldu, yıldızlar bulutların arasında saklanıyor,
Zifiri bir gece örtüyor hayatı,
Boş bir sokak, hüzün yağıyor üzerime,
Sana yazdığım bir mektubun sonunda asıyorum duyguları,
Yalana dokunan gerçek yok oluyor,
Silinip gidiyor yazılanlar,
Kağıtlarla kesiyorum bileklerimi, hayalin akıyor damarlarımdan,
Sen ağlıyorsun şiir yağmaya başlıyor,
Ben seni bir hayatın hayallerini kurarken sensiz bir kabusta buluyorum kendimi,
Sen gelmiyorsun, olasılıklar imkansız diyor,
Ben inanmıyorum dört işleme,
Beklemek hayatımın özeti gibi,
Gibi gibiyim biraz herşeyden,
Biraz biraz koparıyorum köklerimi,
Yalnızlık en iyi dostum gibi oluyor,
Ben acıyı mutluluk sanıyorum, bir kelime daha saplanıyor yüreğime,
Sensizlik ipin ucunda bekliyor, son dileğimi soruyor bana,
Ben adını bilmiyorum, konuşmak şimdi en büyük işkence,
Hayaline bakıp gülümsüyorum, sana giden yolların hepsi kapalı,
Yaptığım tüm sokaklar hep karanlığa çıkıyor,
Sen gelmiyorsun, gör diye şiirler yakıyorum bir deniz fenerinde,
Bu şiirin sonu bir uçurum, tutmazsan düşeceğim şimdi