Yalnızlık dört bir yanımı kaplıyor,
Soluduğum hava, içtiğim su oluyor sensizlik,
Damarlarımda dolaşıyor, hece hece dökülüyorum satırlara,
Sen bilmiyorsun, ben sessiz cümleler kuruyorum,
Sen duymuyorsun, ben konuşmaktan aciz,
O yol yanlış, o sokaktan gitme,
Seni bana getirmeyen tüm haritalar ihanet kokuyor,
Sen gelmiyorsun,
Gece kaplıyor her yanımı,
Günler birbirinin aynısı, mevsimler ötekinden farksız,
Zaman klipleri anlamını kaybetti,
Ben seni ne zaman buldum, hangi zamanda kaybettim,
Hangi öykü bu sonu çok önceden yazılan,
Ben kimin karakteriyim yolu mutsuzluk,
Aramızdaki yolları kim ördü, neden hep sonu uçurum seçimlerin?
Ben yalanları bıraktım, yalancıları teker teker kovdum,
Hayallerim için bir mezar taşı diktim, sensiz geçen günler için bir çiçek büyüttüm,
Yüreğim kurumuş bir bahçe, kırılan dallar umutlarım,
Sen katili tüm umutların, ben yazarı sensiz her satırın,
Peşimi bırakmıyor geçmiş, ellerimde kanlı bir bıçak, kalbimde yaralar,
Neden gelmiyorsun? Kaç çölü daha aşmalıyım?
Kelimeler seri bir katil, ben bir şiir daha yazıyorum!
Bir umut mezarlığı var içimde, adını bile hatırlayamadığım çığlıklar biriktiriyorum,
Duy istiyorum, bil istiyorum, bak istiyorum,
Sen farklı bir köşede renklerle kandırıyorsun kendini,
Ben siyahım gözlerin mora çalıyor,
Ver artık renklerimi bana, kat gökkuşağını kalbime,
Bu yıkımın sorumlusu sensin, bu katliam senin eserin,
Şiirler yazıyorum gözlerini anlatan, parmaklarım delik deşik,
Duy artık beni, duy sesimi, duy sessizliğimi,
Zamanın kumları tükenmeden gel artık yoksa canımı alacak bu satırlar