Yalnızlığın sonu - şiir

 



Karanlık bir gece, ışıklar yok, yıldızlar yok,

Işığın yolumu aydınlatıyor, tüm yönler seni gösteriyor, 

Pusulalar yalan söylüyor, adın haritalarda gizlenmiş,

Biraz siyanür katıyorum, biraz parçalanmış umut, bir tutam kehribar, 

Senden başka her hayal o an ölsün istiyorum, 


Boş sokaklarda sana dair hatıralar arıyorum, 

Yıkıntıların arasında geçiyor ömrüm, 

Ben hayatla oyunlarda hep kaybeden, hep yalnızlık çıkıyor falımda, 

Sensiz zamanlara inanmıyorum, 4 yapraklı yonca kaf dağında, 

Seni bana getirecek yolları tırnaklarımla kazıyorum, 


Yüreğimde her duvara adını yazıyorum, 

Şiirlerle kaplıyorum her yeri, 

Seni bana getirmeyen zamana düşmanım şimdi, 

Kuramadığım cümleler var, nefes alamıyorum, 

Söyleyemediğim sözler var, konuşmak istemiyorum, 

Sessizlik, sensizlik, yüreğimi parçalıyor, 


Cümlelerimin hep gözü yaşlı, 

Ben ipten köprüler yapıyorum, iki dünya bir oluyor hayallerde, sen gelmiyorsun, 

Bir adım mesafe kaldı aramızda, 

Bir adımın içinde dünyalar var, 

Martılara emanet ediyorum hayallerimi, 

Onlar bile bulamıyor seni, 

Gel şimdi çık hayallerimden, tut ellerimi, 

Hayat değişmek için seni bekliyor, 


Gözlerini görseydim yeşile boyardım her yeri, 

Mavi hayaller kurardık bir deniz kenarında, 

Kelimeler katilim şimdi, yazdıkça eksiliyorum 

Baktığım hiçlik bedenimi kaplıyor, 

Sıfır birden daha büyük, sen daha büyüksün hayattan, 

Ben çarpılarak bölünüyorum, sensizlik acıdan besleniyor, 

Gel şimdi, bir şiirde gel, bu şiirde gel, 

Yoksa fena sövecegim şimdi, şehir sırılsıklam kalacak, 

Bir şiirin sonundayım, atlasam aşk mı olur bu yalnızlığın sonu


0/Post a Comment/Comments