Sesimi duyuyor musun? - siir

 


Sesimi duyuyor musun?

Bu ıssız sokakta, bu kimsesiz şehirde,

Çıkmak bir sokakta, gecenin en koyusunda,

Aşkın öldüğü cümlenin yanı başında bekliyorum,

Kelime yağıyor bulutlardan, birbirine kavuşamayan heceler var,

Toplamı iki etmeyen birler,

Matematik bile yalan söylüyor, 


Son çıkışı geçeli çok oldu,

Buradan sonrası hep gidiş, tek yön şimdi hayatım,

Sensizlik etrafımı kapladı, dökülüyorum gözlerinden,

Ben düşüyorum, sayfalar boyunca,

Bir şiir yazmak istiyorum gözlerini anlatan, oysa sen yıldızlar kadar uzaksın,

Gözlerimi kapattım bu karanlığa, iki sensizlik arasında fark yok,


Sen gelmiyorsun, yolları parçalıyorum,

Yaktığım umutlarda tanı beni, yıktığım hayallerden tanı,

Paramparça ettiğim yüreğimi bosver,

Yeniden yapmaya çalıştığım dünyaları yık,

Kır benden geriye kalanları,

Kır seni getirmeyen bu hayatı, kır zamanı, kır şimdi sensiz tüm cümleleri,

Beni duyuyor musun bu sessizlikte? 


Kalbimin anahtarı ellerinde, ben içeride tutsak, 

Işıgin hiç olmadığı bir coğrafya düşün, 

Ben kaybolan, ben kaybeden, ben kayıp, 

Kabuslarla yüzleşiyorum, ellerimde hayallerimin kanı var, 

Ben kendimi unuttum seni aradığım rüyalarda, 

Ben kendimi kaybettim uyanmak istemediğimde, 

Sesimi duyuyor musun?

Duyuyorsan gel şimdi yoksa yolun sonu uçuruma çıkıyor, 


2/Post a Comment/Comments

Adsız dedi ki…
Kır seni getirmeyen bu hayatı...Kır zamanı...Ne yazarsan yaz kelimeleri duygularınla harmanlaştırdığın zaman iyi işler çıkar...
Oğuz Marangoz dedi ki…
Duygularla harmanlaşmayan hiçbir cümleyi yazmam ben. Bence yazının merkezi duygular olmalı yoksa ne yazarsan yaz boş.