"Herkes geldiğine göre bir plan yapmalıyız onu bulmak için. Plan yapmazsak onu bulamam. Sokakta yanımdan geçecek mor şemsiyeli kız olamaz o. Acaba olabilir mi? Olmaz bence somuçta yanımdan geçerse onu tanırım. Sus palyaço sen, kokusundan tanırım onu, gözlerinden tanırım, gölgesinden tanırım. Efendim şimdi bir plan yaplamıyız, hayır palyaço elektrik direklerine ilan yapıştırmakla olmaz. Sen biraz sus lütfen düşünmemizi engelliyorsun. Onu bulmamı istemediğini biliyorum zaten bu yüzden daha sonra konuşacağız seninle. Efendim sizin bir fikriniz var mı?"
"Efendim sokakları dolaşarak bulamam ki onu. İstanbul kocaman bir şehir bulamam onu, ben düşündüm bir yerdeyken o başka bir yerdeyse bulamam. Daha mantıklı bir yol bulmak lazım. Başka bir şiir yazmak mı? Bundan önce yazdıklarım onu bulmamı sağlamadı bu nasıl yardımcı olacak peki?"
"Bir kuşun ayağına bağlamak mı? Kuş onun nerede olduğu nereden bulacak peki? Bence güzel bir fikir ama tek başına işe yaramaz. Bizde bir şişenin içine koyup denize atarız, belki ona ulaşır. Efendim bunlar güzel fikirler ve bunları yaparız ama bana daha garanti bir yol lazım."
"Bir ağacın altında oturup beklemek olmaz palyaço. Bunu şiirlerimde yazmış olabilirim ama bana başka bir yöntem lazım. Sen her zaman olduğu gibi sessizsin avize. Zaten senden cevap beklemiyorum merak etme."
"Çok güzel bu kadar kalabalığız ama hiçbir fikir çıkmadı bizden. Aslında çok yalnızız biz biliyor musunuz? Kalabalık olduğumuza bakmayın siz kendimiz bile gitti bizden. Sende gittin palyaço benden ayrılıp beni yalnız bıraktığın zaman gittin. Bu yüzden cezalısın sen, sen beni terk etmeseydin bunların hiçbirisi olmayacaktı. Sen gidebilirsin, hala sana kızgınım seni üzmek istemiyorum daha fazla. Git içeride bir yerde tek ayak üzerinde falan dur."
"Benim mutlu olmamı hiç istemiyor palyaço hele ona ulaşma ihtimalimden nefret ediyor. Onu bırakamam ki efendim, bırakırsam gidip başkalarının da canını yakacak. En azından benim yanımda daha zararsız oluyor. Adını palyaço yaptım onun daha nasıl bir ceza verebilirim ki? Hayır, efendim onu artık sevmiyorum. O gittiği zaman ona dair herşeyi gömdüm ben, tekrar filizlenmesin diye tüm dallarını kestim sonra üstüne kezzap döktüm. Bizim konumuz palyaço değil ki ona dönelim efendim ona çıkan bir yol bulmamız gerekiyor bizim."
"Hayır efendim onun beni bulmasını bekleyemeyiz. O benim hayalim beni bulmasını bekleyemem. Bu yüzden ağacın dibine oturup beklemem olmaz. Başka bir yöntem denemek gerek, daha önce hiç denemediğim. Siz de biliyorsunuz ki herkese sen o musun diye sormak da olmaz. Sonra hepsi ben oyum diye yalan söyler, ben daha fazla yanılmak istemiyorum, daha fazla yanılırsam dayanamam. Onu kaybedersem ben yapamam. Düşünün efendim, hepsini ben düşünürsem beynimin patlayacağını hissediyorum. Beynim patlamazsa kalbim patlayacak biliyorum. Kalbime bir şey olursa onu sevemem ben."
"Keşke söylediğiniz gibi olsa da yağmurlu bir gece de karşılaşsak onunla. Bir şiirin bitiminde buluşsak ve o hiç gitmese. Efendim tutun beni ağlayacağım şimdi, ağlarsam silinir yazdığım her bir kelime. Yıkarım bana dair ne varsa. Tutun beni efendim gözlerim dolu dolu oluyor yine."
"Tamam, tamam kendimi toparlamalıyım. Eğer ben ve o birbirimize bağlıysak, ben ağlarsam o da ağlarsa ben dayanamam. Onun bir damla göz yaşı için bu hayatı ortasından kırarım ben. Güçlü olmalıyım şimdi, gülümsemeliyim, kalbime çiçekler eklemliyim. Beni böyle görmemesi gerek onun, böyle olursam gelmez yanıma. Palyaço boş durma çiçekler ek etrafa, efendim siz kapıyı ve penceleri aç havalanması lazım buranın."
"Yeni bir ev yaparız ona yüreğimin merkezinde. Burası hep ceset kokuyor, keşke hayallerimi buraya gömmeseydim. Yapacak çok şey var efendim, hadi ayağa kalkalım. Üzerimizdeki ceset kokusunu silelim artık. Her yere çiçekler ek palyaço, onun için hazır olmalıyım. Ben de bir şiir yazmalıyım onu bana getirecek. Sonunda ellerini tutacağım bir şiir olmalı. Hadi herkes işine, kalbimi yenilememiz gerekiyor onun için."
Lucian diğerleri hızlıca ondan uzaklaştığı zaman avize ile başbaşa kaldığında ona doğru bir süre baktı ve "Sence doğru olanı mı yapıyorum avize? En azından bir kere olsun cevap ver bana." Avize her zaman olduğu gibi bir cevap vermedi ama kısa bir süre için yanıp söndü. Avizeden beklediği cevabı alan Lucian'ın yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi ve oturduğu yerden kalktı.
"Şimdi onu bulmak için bir yol bulmalıyım. Bahçedeki kurumuş çiçeklere biraz su vereyim belki yeniden canlanırlar. Sonra biraz uzaklaşırım buradan ve yeni ip uçları aramaya başlarım. Sahil boyunca yürürüm mesela, hem de düşünürüm. Hem onun yokluğunu biraz daha solurum. Bence güzel bir plan oldu. Daha sonra da diğer kendimlerle konuşurum. Onların hayatında neler oluyormuş öğrenmek lazım ve işe yaramayan yöntemleri elemek. Güzel bir başlangıç planı oldu bence. Palyaço çiçekleri sulamayı unutma sakın ben dışarıya çıkıyorum. Onu bulmam gerekiyor.