Karanlık _ şiir

 


Karanlık şimdi, gece, güneş doğmuyor, sabah olmuyor,

Yağmur yağıyor, hüzün yağıyor, gözlerimden akıyor yaşanmamışlar,

Yerle bir oluyorum, yalnızlığın soğuğunda,

Buzullarda bulunmayı bekliyorum,

Hayır efendim arayan bulamaz,

O gelmeli, güneş gibi doğmalı,

Kelimerimi bırakıyorum her yere,

Bir gün gelir diye,


Bekliyorum onu, bir yıldızı takip etsin,

Yıldızlar yalan söylemez palyaço,

Beklemek çok zor çocuk, ancak sen hep bekleyeceksin,

Güneş doğmayacak,

Hep eksileceksin her cümlende,

Şiirlerin onsuz olacak,

Beklemekten vazgeçme çocuk,

Beklemek en güzel işkence, hele onu beklemek,


Onsuz şiir bile olmuyor,

Benim gibi eksik olur her bir satır,

Gölgem bile gitti benden,

Ben bile gittim kendimden,

Sen gitme ama çocuk, sen gidersen dayanamam,

Ona yazılan mektuplar kadar öksüz kalırım,

Bir sokak lambasının altında ağlarım, sel basar yaşamı,


Cümleler efendim, bazen anlamsız oluyor,

Ben çaresiz, ben beceriksiz, ben yalnız,

Ben kimseyim onsuz, yıkılmış bir duvarım,

O gelmeli, o gelirse eğer başka olurum ben,

Sökebilir duvarlara çaktığım tahtaları,

Silip atabilir yalnızlık dövmesini,

Kendi adını kazıyabilir her bir şiire,

Zaten şiirler gözleri ile başlamalı,

Zaman dursa mesela, gözleri ile başbaşa,

Kelimelerden köprüler yaparım ben,

Dünyayı buluştururum hayallerimle,


O olmadan çok zor efendim,

Onu bulup kaybetmek var, beterin en derini,

Hüzün yağıyor hikayelere,

Onun için yeni baştan yaparım,

Ayağının değdiği her yere çiçekler ekerim,

Bir gül bahçesi yaparım kalbine, 

Bir kez olsun, bir kez gelsin,

Söylemem gerekenleri söyleyemiyorum,

Gece bitmeli artık efendim,

Şarkılar hep onu hatırlatıyor,

Ben yanmak istiyorum artık,

Yoksa bir şiirin bitiminden atlayacağım. 


0/Post a Comment/Comments