onsöz
Erkek ve kızın yönetiminde yeni bir düzenin temelleri atılmıştı. Bu sistemde hiç kimseye hiçbir kısıtlama verilmeden tüm gezegen tek merkezden yönetiliyordu. Gezegen üzerinde hiç olmayan eşitlik onlarıın yönetimi altında gezegene yayılmıştı.
Bu sistemde herkes aynı haklara sahipti. Genel olarak her şey ücretsizdi. Yaşayanlar arasında herhangi bir ayrım bulunmuyordu. Yaşayan herkes aynı haklara sahipti. En önemli hak ise yaşama hakkıydı ve bu hak hiçbir koşulda geri alınamazdı.
Para denilen bir kavram onların dünyasında olmadığı için bu sistemin devamı konusunda büyük bir kolaylık sağladı. Yaşayanların hepsi aynı haklara sahip olduğu için de yeni sistem kusursuz bir biçimde işliyordu.
Duyguların geri kazanılması fazla uzun sürmemişti. Bu konuda en büyük öncülüğü erkek ve kız yapı. Gezegenin hemen her bölgesinde duygu okulları açıldı. İnsanlar bu okullardan duyguları tekrardan öğrendi. Sanat tekrardan serbest hale geldi ve yaşayanlar duygularını sanat yoluyla aktardı. Kitaplar ve müzik ise tekrardan serbest oldu. Önce eski kitaplar tekrardan basılarak çoğaltıdı ve herkesin okuması sağlandı. Bunun yanında müzik şehrin her yanından yükselmeye başladı. Elbette yeni kitaplar ve yeni şarkılar birkaç yıl içerisinde yazıldı.
Makinede doğmayan ilk çocuk erkek ve kızındı. Daha sonra yeni çocuklar gelmeye devam etti. Herşey normale dönüyordu zamanla. Erkek ve kızın yaşamları boyunca 3 çocukları oldu. Çocuklar büyürken erkek ve kız yaşlanıyordu ve yönetme görevini başkalarına devrettiler. Önce erkek öldü ve aradan fazla zaman geçmeden kızda ona katıldı. Onların gidişi tüm gezegen üzerinde büyük bir üzüntü sebebiydi. Onların hayatını anlatan birçok kitap yazıldı ve birçok şarkı bestelendi.
Ancak yaşayanların ortak tek bir amacı vardı ve bu amaç onların mirasını sonsuza kadar devam ettirmekti.
"Aslında bu romanı yazmaya başladığım zaman tek bir amacım vardı ve aşkın, duyguların olmadığını bir dünyayı anlatmak istiyordum. Bir diğer amacım ise okuyucularımı uyarmaktı. Sahip olduğumuz herşeyi kaybettiğimiz bir çağda yaşıyoruz biz ve onlara sahip çıkmazsak hiçbir şeyimiz kalmayacak demek istedim. Bu yazıyı yazmamın en büyük amacı da buydu aslında benim.
Geleceğe doğru baktığımda anlattığım gibi bir dünya görüyorum ben ve yine de umudumu kaybetmiyorum çünkü duygular, aşk var oldukça yaşamın devam edeceğine inanıyorum. Eğer bir gün aşk yok olursa o zaman insanlığında yok olacağına inanıyorum.
Gelecek aslında bizim elimizde. Şu anda ne yapıyorsak gelecek de o şekilde olacaktır ve üzülerek söylüyorum ki bu gidişle dünyamız yok olacak. Dünyanın yok olmasının nedeni de bizler olacağız. Bunun farkında olarak yaşarsak daha iyi olacağını düşünüyorum.
Sevgiyle kalın,
Aşkla kalın...