Hoşça kal babanem

Bazı zamanlar ne yazacağımı bilmem. Bazı zamanlar ise ne yazacağıma dair en ufak bir fikrim bile olmaz. Şu sıralar ikinci moddayım. Çok şeyler oldu. Anlatsam anlatmaya dilimin varmayacağı şeyler yaşadım şu bir kaç günde. Evet, sen gittin babanem. Nasıl, neden çok önemi yok bunların. Bizi bıraktın ve gittin. Seçim senin değildi belki istemeyerek ama gittin bizi yokluğunla baş başa bırakarak. Sensiz bir hayat nasıl olur bilmiyorum. Şu dünyaya geldiğimde ilk gördüğüm yüzlerden biriydin. Sensiz nasıl nefes alınır bilmiyorum. Şu hayatta attığım her adımda yanımdaydın. Sensiz nasıl yaşanır inan hiç fikrim yok. Bunları şimdiye kadar hiç düşünmedim bundan sonrada düşünmek istemiyorum. Sanki bir yerlerde var olmaya devam ediyormuşsun gibi yaşamaya devam edeceğim sanırım. Havalar soğuduğunda atkımı takacağım mesela çünkü bana bunu yapmam gerektiğini söyleyemeyeceksin ama bileceğim ben olsaydın eğer kesin söylerdin. Veya o nefret ettiğim vitaminlerimi alacaksam eğer bu sen söylüyor olduğun için olacak. Evet, konuşamayacaksın belki o sevgi dolu sesini duyamayacağım ama hep yankılanacak sesin içimde. Baktığım her yerde göreceğim ben seni. attığım her adımda, aldığım her nefeste. Hep güçlü olmamı söylerdin bana babanem, güçlüyüm ve o kadar da güçsüzüm. Güçsüzlük değil aslında, sadece çaresizlik. Ne zaman yorulacak olsam diyeceğim ki babanem benim yorulmamı istemezdi ve "dinlen" dediğini duyacağım "sonra devam edersin." Seni unutmak mümkün mü babanem? Unutmayı bir kenara bıraktım bir an için bile düşünmemek elde mi.

Sen gittin ve ardından bir çok gözü yaşlı insan bıraktın. Ben ağlamadım ama biliyorum bunu istemezdin. Ben de sen üzülme diye ağlamadım. Senli hayatın güzelliklerini anlatarak devam edebilirim bu yazıya. Yaşasaydın eğer daha neleri göreceğini de anlatabilirim. Bunların yapmanın hiçbir anlamı yok ama gittin ve bizi yarım bir hayatla baş başa bıraktın. Buna hazırlıklı olmak mümkün değildi. Hazırlayamadım hala daha hazır değilim. Yarın neler getirecek bilmiyorum ama sen olmayacaksın. Bir daha asla kokunu alamayacağım. Bu boşluğu tarif etmeye kalksam herhalde anlatmaya ne gücüm ne de ömrüm yeter. Yokluğun öyle büyük ki varlığı bile geçiyor kimi zaman. Sesin hala kulaklarımda yankılanıyor. Mutlu ol diyorsun bana gözlerim doluyor.

Merak etme hala ağlamadım. Şu anda kimsem bunda senin payın çok fazla. Ben olmamda yardımcı oldun sen. Hep bana bir şey olsa babanem benimle ilgilenir dedim ve bunu gücüyle yaşadım. Vitamin iğnelerimi hep sen yaptın mesela ya bundan sonra ne olur bilmiyorum. Bana hayatı sen öğrettin. İnsanları sevmek olduğu zaman konu senin kadar sevebilmeye çalıştım onları. Senin kadar merhametli olmak istedim. Senin kadar iyi kalpli, senin kadar düşünceli olmaktı amacım. Öyle bir yerdeydin ki sen hep sana ulaşmak için çabaladım. Babanem kadar iyi birisi olmalıyım dedim hep ve bunun için uğraştım.

Sonra sen gittin. Bizi öksüz bıraktın, bizi yalnız bıraktın. Anlatacak çok şey var. Her an düşünceler geçiyor aklımdan. Seni hatırlarken o anların fotoğraflarının zihnimde belirmesini istiyorum ama olmuyor. Bunun yerine yokluğunla karşılaşıp onun gözlerinin içine bakıyorum senin gözlerinin içine baktığım gibi. Bize yokluğunu bıraktın babanem. Bize senin artık olmadığın ama senin yaptığın kocaman bir hayat bıraktın. Söyle kim pekmez yapacak bize bundan sonra. Kim beni boynumdan öpecek?

Gittin babanem, gittin. Bizi yarım bıraktın. Söyleyecek milyonlarca farklı cümle var burada. Milyonlarca sayfa yazabilirim sana dair. Yüreğimde sana dair kocaman bir boşluk bırakarak gittin babanem. Sensizlik garip her yerde sen varsın çünkü. Zaman geçecek ama o sensizlik hiç gitmeyecek. Daha anlatmak istediğim çok şeyim var aslında ama ağlamak istemiyorum. Sen de ağlamamı istemiyorsun biliyorum. Sonra kızarsın bana ki bunu hiç istemiyorum. Özlemek yeterli gelseydi eğer seni özlediğimi söylerdim ama hissettiğim duygu özlemenin milyonlarca kez üstünde. Benim duygusal babanem, şair babanem, iyi niyetli babanem, sevgi dolu babanem, temiz kalpli bababem, güzel babanem, vicdanlı babanem ve insan babanem. Sanırım artık susmalıyım. Artık sen kendi hayat kitabına yazı yazmayı bıraktın. Senin yerine biz kendi kitaplarımıza sana dair satırlar yazıyoruz seni yaşatmaya devam edebilmek için.

Gittin be babanem, gittin. Bizi yapayalnız bıraktın. Bizi sensiz bıraktın...

Huzur içinde uyu...