neden yazmadığımı bilmiyorum aslında. belki içim çok dolu belki çok boş emin değilim. belki çok fazla düşünüyorumdur belki de hiç düşünmüyorumdur. selki kelimeler dökülüyordur avuçlarımın içinden, tutumıyorumdur onları. eksik yaşıyorumdur belki gündüzüm yoktur ve ışığa hasretimdir. duygusuz olabilirim son zamanlarda. umursamıyorda olabilirim. belki sessizliğin içine girmişimdir, dışarı çıkmak istemiyorumdur. belki içinde bulunduğum bu boşlukta huzur vardır, yalnızlığlığa o kadar alışmışımdır ki kelimelerin yoldaşlığını bile istemiyorumdur. belki artık sevmiyorumdur hayatı, insanları. aşkı kaybetmişimdir kimbilir. aşkla birlikte kendimi de kaybetmişimdir. kendimi kaybedince yazamıyorumdur. bu sebeplerin hepsi doğru olabilir veye hiçbiri doğru değildir. ançak şunu biliyorum ki bunların hiçbiri yazmamam için yeterli değil. ben yazdıkça yaşayan birisiyim ve bu cümleler de yaşama geri döndüğümün göstergesi olsun. izninizle kaybettiğim aşkı tekrar bulmaya gidiyorum...