Bir yalnızlık oyunu

"İki kıtayı birbirine bağlamaya yeter mi sanırsın birkaç köprü.
İki yüreği birbirine bağlamaya yeter mi sanırsın aşk adını verdiğin bir yalan"

-Ne zaman canın yandı bu kadar? Söyle ne zamandan beri bensiz ölümler kurgular oldun. Söyle sevgili anlat bana, artık buradayım.
-Günlerden yalnızlıktı sensizliğimin bilmem kaçıncı günü.. anlatmak ne kadar güç geliyor. Çaresiz bir ömrü nasıl anlatabilirim sana. Yalnızdı ve soğuk birde buzlar vardı...
-Zaman hep oyun oynadı dimi sevgili? Günleri, ayları, yılları hep karıştırdın sonra ağlamak istedin yapamadın. Ölmek istedin yapamadın.
-Ölüm sadece şeytanların anlattığı bir masaldı sevgili. O kadar gerçek, o kadar güzeldi ki nasıl kanmadığıma inanamıyorum. Neler yaşadım bilmiyorum, bilmek istemiyorum. Hatırlamıyorum, hatırlamak istemiyorum!
-Önemi yok artık. Şimdi yaşadıklarının uzağındasın artık. İzin ver yüreğinin kırıklarını beraber birleştirelim.
-Parçalarımdan geriye pek bir şey kalmadı. Yaralarımın kabuklarını hep kopardım ben şimdi nereme dokunsan acıyor.
-Sakın geç kaldığımı söyleme bana. Hala zamanımız var
-Geç kalmadın ama erken de gelmedin. Bir oyun düşün iki perdelik sen sadece sonuna yetiştin.
-İşte bu yüzden öğrenmek istiyorum ya bensiz neler yaşadığını.
-O güzel gözlerin, siyah saçların olmadan sadece yalnızdı ve soğuk bir de buzlar vardı...
-Elini tutuyorum, gözlerinde yaşıyorum. Gel aşkın yeni bir tarifini yapalım seninle. Gel seninle birlikte bütün sözlükleri değiştirelim.
-Ne gücüm var hayatı yeni baştan yaratmaya ne de sensiz bir ömrü tekrar yaşamaya
-Gel birlikte yeni bir ömür yazıp Tanrıya sunalım belki bir şans daha verir. Belki yaralarının hiç olmadığı bir evrende kesişir yollarımız.
-Sensizliği yaşamadan sana sahip olmanın ne anlamı olurdu sevgili. Tanrı asla yanılmaz, tekrarlara izin vermez. Verseydi ona sunduğum binlerce öyküden birini kabul ederdi.
-Yani şimdi hayatın boyunca hiç düşlemediğin bir yerdeyiz. O halde neden ağlarsın ey adam.
-Senin gerçek olup olmadığına olan şüphelerim yüzünden ağlıyorum. Önce öp beni sonra seyircilere bakıp gülümseyelim. Ardımızdan perdeler kapansın ve sen oyunun son sahnesine yetişmiş ol.
-Ölmeni istemiyorum
-Artık çok geç kalkmama yardım et lütfen ve öp beni.
-Parmaklarımdan yavaşça kayıyorsun, tutunamıyorum sana.
-Elveda

ve perdeler kapanır, ışıklar söner yavaşça...
  
"İki kıtayı birbirine bağlamaya yeter mi sanırsın birkaç köprü.
İki yüreği birbirine bağlamaya yeter mi sanırsın aşk adını verdiğin bir yalan"