sensizliği betimlemek

Gün gelecek ve beni seni bulduğumda sana sensizliği anlatmam gerekecek. Umudum zayıf ama hala var o güne dair. Gerçeklik her ne kadar sana dair umutlarımı almaya çabalasa da, başaramıyor. O gün ben sana ne anlatabilirimi düşünüyorum uzun zamandır. Kötü olan herşeyi sıralayıp sensizlik böyle demek gerekiyor. Yeterli değil ancak, sensizlik anlatılabilecek kadar basit değil. Bir karanlık düşün zifiri de, hiç bir şey yok içinde. Sensizlik böyle benim için ve o karanlığın ucunda bir ışık. O da sensin. Oraya gidebilir miyim? Karanlığı aşmam kaç ömür sürer? O ışık gerçek mi? Ben gerçek miyim senin karşında? Sen şu evrende güzel olan her şeysin, o halde sensizlik güzel olan herşeyden mahrum olmaktır. Cenneti görüp cehennemde yaşamaktır belki bir ömür boyu. Düşünsene yazdığım onca satır sadece gelecekte sana sensizliği betimleyebilmek için. Düşünsene rüyalarda sana rastlamam imkansız gibi gözükse de hala gözlerini düşünerek gidiyorum rüyalar diyalarına. Zaten başka bir sebep yok, sende olmasan uyumazdım. Rüya görmezdim asla, sensiz cennet cehennem bana. İhtimalsiz bir yok oluş benim yaşadığım, kabullenmem gereken ama yapamadığım. Cümleler, öyküler, kitaplar yazdım hala anlatamıyorum. Ne güzelmiş sensizlik!