devam ediyor hayat, durmuyor...

Kaç defa "hayat garip" ibaresini kullandığım yazı yazdığımı hatırlamıyorum ama bu seferde böyle başlamam gerek sanırım. Öyle gerçekten, vallahi bak! Düne kadar sen herşeyimsin diyen insan canına okuyabiliyor, sonra seni suçlu göstermeye çabalıyor. Anlamıyorum ben bu dünyayı, dünyada da beni anlamıyor zaten. Kozmosla bir sorunumuz var benim, hayıt kedisine "pşşttt" demişliğimizde yok, garip işte. Ben anlamaktan vazgeçmek üzereyim, kabullenmek gerek. İnsanları olduğu gibi kabullenmek, eksikleriyle, hatalarıyla ve doğrularıyla. Değiştirmeye çalışınca olmuyor işte. geçen gün "fairytale" arkadaşla oturmuş Beykoz Korusunda çay içiyoruz dedim ki ona "çay bardağını değiştirmek istiyoruz mesela, daha ince belli olsun diye düşünüyoruz. bunun için onu tekrardan eritmek ve yeni baştan yaratmak gerekiyor, öbür türlü kırarız, elimizi keseriz, canımız yanar, can yakarız". Gerçekten de bu şekilde biz bardağı değiştiremiyoruz sadece içindeki dem, şeker miktarını ayarlayabiliyoruz elimizden geldiği kadar. Yeni bir bakış açısı oldu aslında bu veya var olan bir bakış açısına yeni bir adlandırma, belki sadece bakış açısı raflarındaki yerini değiştirdim.

Her neyse bu noktada teşekkür etmem gerekiyor, büyük bir karanlığa rağmen yanımda kalan, buralara kadar gelen, gelemeseler bile varlıklarını unutturmayan herkese binlerce teşekkür. Gerçektende sizinle geçirdiğim zaman benim için çok özeldi. Nedense karşılıklı terapi gibi sürüyor buluşmalarımız ama olsun, paylaştığım herşey güzeldi.

Aslında başka şeyler yazmak istemiştim buraya ama varsın böyle olsun bu seferlik. Başka şeyler betimlemeler vardı aklımda ama önemi yok...

Teşekkür ederim...