Eski günler!


Biraz geçmişten bahsetmek istiyorum. Yırtık bir paçavra gibi hissetmemin sebebi de bu geçmişin gölgesinin şimdilere düşmesi sanırım. Okuduğum her cümle, izlediğim her sahne canımı acıtıyor, allak bullak oluyorum sonrasında. Dün Eternal Sunshine of the Spotless Mind ı tekrardan izledim. Çok güzeldi, hatta harikaydı. Yine kafama bir şeyler takıldı, tekrardan beyin fonksiyonlarımın büyük bir bölümünü yolculuklara ayırmaya karar verdim. Ancak bu sefer güzel anıların olduğu bölümlere yolculuk etmeye karar verdim. Zordu aslında bütün acıların arasından sıyrılarak geçmişe yol almak. Kor demirlerle yaraları dağamak gerekiyor ama bu sefer bunları anlatmak istemiyorum.

Geçmişte hangi yolda yürüsem, kimi görsem yüzüm gülümsedi. Ve bu sefer herkesi orda bıraktım, mutlu olduğum zamanlarda. Böylece birçok kişiye olan öfkem azaldı daha doğrusu umursamamaya başladım. Ancak geçmişten bugüne gelen ve devam eden bir yol vardı. Uzaklarda da olsak beraber yürüdüğüm, yıllar geçsede sesini duyduğumda sevindiğim birisiyle birlikte yürüdüğümüz bir yol vardı. Hayatlarımızdan çekip giden onca insana inat, birçok yol ayrımından sonra hayata inat ayrılmadığım çok özel bir insanla birlikte yürüdüğümüz bir yol.

Görüşümü ortadan ikiye bölüp bir tarafa geçmişi ve diğer tarafa ise şimdiyi yerleştiriyorum. Büyük bir olay benim için, bu ölçüde yüzleşmelere alışık değilim ben. Sonrasında işin zor tarafı yani iki resmi üst üste yerleştirmek kalıyor. Bir çok sahnede başaramadım bu da canımı yaktı. Ya geçmişte dost dediğim insanlar şimdide yoktu yada insanların konumları çok farklıydı. Birkaç dostum var hep yanımda olan, değişmeyen. Zaten onlarla yollarımız hiç ayrı düşmedi. Diğer tarafta ise o kadar özel bir insan varki geçmişe ne zaman dönüp baksam karşıma ilk o çıkıyor. Ne zaman onu görsem, mutlu oluyorum, gülümsüyorum. Şimdi de ise aynı kalıyor. Sana bir sır vereyim blogcum ama aramızda kalacak söz vermelisin bana. Bir gün olacak ve onunla yollarımız ayrılacak ve çok uzaklara gidecek benden. Evet, bu çok kötü biliyorum tamam çok kötüden daha kötü ama bir ihtimal var o gün geldiği zaman onun yanında olacağım.

Aynı eski günlerde olduğu gibi! Aynı eski günlerdeki gibi..

Teşekkürler dostlarım, teşekkürler Karin*. İyiki varsınız ve iyiki benimlesiniz ;)

*Neden herkesin bildiği ismini kullamadığıma gelince sadece bize özel olsun istedim. Sonuçta Karin kimliğini en iyi ben bilirim =))

1/Post a Comment/Comments

Bukle dedi ki…
Dününü bilmek çok güzel, her ne kadar canımız yansa da kimi zaman, yine de güzel, hep güzel..

Bugününü bilmek gurur verici, bilirim ki herkesi almazsın yanına Luci..

Yarınını bilecek olmak ise ümitlendirici çünkü "sen" o kadar özelsin ki, özel olan sonsuz olur bana göre...

Seni çok seviyorum Luci...