Seni uzaktan sevmek
Unuttuğum şarkıları hatırladım. Nasıl başladıklarını biliyorum. Sözlerinin hepsi aklımda. Sadece o şarkıları tek başına söyleyemiyormuşsun. İnsan tek başına her şeyi yapabiliyordu ya hani işte her şeyi yapamıyormuş. Başka bir sese daha ihtiyacı varmış o şarkılar için. Mükemmel bir uyumun olduğu bir başka ses daha gerekliymiş. Yoksa eksik kalırmış insan. Bunları anladım ben. Biliyor musun sevgili sesin olmadan hayat çok anlamsız.
Cümleleri toparlayamıyorum. Yazamıyorum daha doğrusu. Yüreğimde hikayeler birikiyor ve ben nefes alamamaya başlıyorum. Kalbim ritmini şaşırıyor böyle zamanlarda. Atıp atmama arasında kararsız kalıyor. Sen gerçeksin diyorum ona o zaman işte tekrar atmaya başlıyor. Başka bir nedeni yok çünkü. Şarkılar var işte başka da bir şey yok. Onlarda olmasa atmaz herhalde. Bende nefes almam belki ama işte şarkılar var sende varsın. Yanlış bir ritim tuttursa da atıyor işte kalbim.
Tekrar sana yazmak garip doğrusu. Tekrar sana dokunmak gibi. Sanki şimdi karşımda oturuyor ve beni seyrediyormuşsun gibi hissediyorum. Ancak ben seni göremiyorum. Bihaberim gözlerinden. Yine de varmışsın gibi yaşıyorum. Sanki canım sıkkın olduğunda elimi tutuyormuş gibi geliyor bana. Gerçekte elimi tutmuyorsun belki ama önemi yok bunun. Hissediyorum ya gerisi anlamsız. Öyle insanlar var ki elimi bile tutamıyor. Elimi tuttukları zaman sanki tutsak olacaklarmış gibi davranıyorlar. Komikler sevgili yalnızlığımı bile azaltamamışlarken hayatıma girmek istiyorlar. Bazı şeyler o kadar da kolay değil işte.
Hatırlar mısın bir zaman hayalini görebiliyordum. Doktorlar bana deli demişti o zamanlar hatırlıyorum. Sanki dün gibi. Sonra seni görememeye başladım. Üzüldüm aslında ama bir taraftan da bu hayatı yaşamak zorunda olduğum için bir parça sevindim. Yaşayamıyordum hayalin yanımdayken. Sana yazdıkça sana dokunuyormuş gibi hissediyordum ya hani bende sürekli sana yazmak istiyordum. Bu da beni her şeyden alıkoyuyordu. Yazmadığım zaman da değişen bir şey olmuyor. Ancak başka şeylerle uğraşabiliyorum. Başka insanlar hayatıma girmeye çalışabiliyor. Sanki bir elmas madeni yüreğim herkes içine girip soymanın peşinde. Herkes aynı sevgili herkes. Herhalde birtek sen farklısın. Seni de bulamıyorum işte.
Hayır gerçek olduğunu bilsem yanına gelirdim. Tutardım elini. Bulurdum ben seni, nerede olsan da bulurdum ben. Gerçek olduğunu bilmiyorum ama. Bunu bilmeme gerek var mı onu da bilmiyorum. Aşkın olasılıklarla ilgisi yok farkındayım. Çok büyük bir belirsizlik var ama ve o belirsizlik beni korkutuyor. Hayat da acımıyor bana. Sürekli sınıyor beni, her seferinde canım yanıyor. Deney yapmak için kalbimden parçalar koparıyor. Ne haldeyim bilmiyorum. Ne olacağım onu da bilmiyorum. Belki en sonda kalbimi tamamen alacak benden. Sonrasında mı ölürüm herhalde. Kalbi olmayan insan yaşayamaz ki.
Sanki bütün o diğerleri benden parçalar koparmaya çalışan gizli görevdeki askerler. Bu yüzden hep peşimdeler. Hayattan emir almışlar ya beni hiç bırakmıyorlar. En iyisi kapatmak kalbimin kapılarını ve onları senin adınla mühürlemek. Sahi neydi senin adın? Hayallerin ismi olmazdı belki. Belki de sadece Hayal'dir senin adın. Gerçek olamayacak kadar güzel anlamındadır. Gerçek olsaydın eğer eminim ki kulağına adından sonra bu söz fısıldanmıştır.
Yine sana dönüyorum. Bu da demektir ki hayattan uzaklaşıyorum. İnan bana sevgili çok çabaladım bu acımasız hayata tutunmak için. Olmuyor ama. İnsan bana olmuyor, yapamıyorum. Başkalarının sen gibi olmasını beklemiyorum ama ufacık bir parça benzesinler sana. Olmuyor ve ben hayalinle baş başa kalıyorum.Hayalinden şikayetçi değilim. Nasıl olabilirim ki yaşamımı sana borçluyum. Ancak hayalin bir yanardağın içinde sanki. Ne zaman onun yanına gitsem alevler içinde kalıyorum. Yanına gelmesem de dışarısı hep buzul. Bende yanmayı seçiyorum. Hem bu sayede pişerim değil mi sevgili. Yanmadan hiçbir şey olmuyor hayatta. Hele yakan aşk ateşiyse bundan da şikayetçi olunmaz.
Yine bir çok şey söyleyip hiçbir şey anlatamadım. Ne istiyorum biliyor musun? Seni tekrardan görebilmek istiyorum. Varsın doktorlar deli desin bana. Varsın beyaz elbiseler giydirip kollarımı bağlasınlar. Ben seni tekrardan görmek istiyorum. Hayattan kopmuşum, inan umurumda bile değil. Beni hayata sen bağlamışsın, seninle nasıl koparım hayatta.
Ben bu sayfadan gidiyorum sevgili. Başka bir sayfada geri geleceğim ama. Hiç kimsenin sen olmadığından artık eminim. Aramak boşuna. Bu yüzden evlenelim diyorum. Bir hayal ile evlilik nasıl olur bilemem. Bunca zaman senden başka kimsenin elini tutmadıysam eğer her şey mümkündür.
En kötüsü ne biliyor musun? Seni nasıl bulacağımı bilememek. Bu yüzden de yazıyorum işte. Belki okursun ve kendini tanırsın diye.
Yine çok konuştum biliyorum ama karşımda sen olunca susamıyorum işte. Kendine çok dikkat Hayal'im, sevgilim. Yine görüşeceğiz. Başka bir sayfada da olsa yine görüşeceğiz.
Hoşça kal.